ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ των Πάουελ και Πρεσμπέργκερ. Μια ασπρόμαυρη ρομαντική φαντασία από τον Πατρίς Λεκόντ. Μια γουντιαλενική βόλτα στη γαλλική Ριβιέρα. Μια παραγνωρισμένη σύγχρονη κομεντί. Ένα κοινωνικό μήνυμα προς όλα τα ζευγάρια από τον θείο Στάνλεϊ.
Ναι, πολλοί αθεράπευτα ερωτευμένοι εκεί έξω θα επιλέξουν την πολυκοσμία των μαγαζιών –πέφτει και Παρασκευή φέτος η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου–, για κάποιους, όμως, δεν υπάρχει ιδανικότερη ερωτική φωλιά από τον καναπέ τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, λίγες χειρονομίες είναι ρομαντικότερες από το να μοιραστείς μια ταινία με κάποιον. Γι’ αυτό κι εμείς μελετήσαμε διεξοδικά τους καταλόγους των streaming παρόχων και επιλέξαμε δέκα ταινίες ιδανικές για οικιακή προβολή την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, σημειώνοντας και πού είναι διαθέσιμες.
O δρόμος της καρδιάς της
(Ι Know where I’m Going, 1945)

Από το εύρημα των τίτλων αρχής, οι οποίοι ενσωματώνονται στα σκηνικά της εισαγωγικής σκηνής, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχεις ιδέα πού θα σε οδηγήσει η ταινία στο επόμενο λεπτό. Αντίθετα, οι θρυλικοί «Τοξότες» –το δίδυμο Πάουελ - Πρεσμπέργκερ– γνωρίζουν πολύ καλά πού πηγαίνουν σε κάθε σκηνή αυτού του ανεκτίμητου δείγματος ρομαντικού σινεμά, που επιδεικνύει μέριμνα και αγάπη για τη γεωγραφία του χώρου δράσης και για τους τρόπους των ανθρώπων του και μετατρέπει την κατάρα σε ευχή στο αξέχαστο φινάλε του. Και ναι, συνήθως νιώθουμε βεβαιότητα για τον προορισμό μας, μέχρι να μας χτυπήσει θύελλα ερωτική (ενίοτε και κυριολεκτική) και να αλλάξουμε ρότα. (Cinobo)
To κορίτσι της γέφυρας
(La Fille sur Le Ponte, 1999)

Η λυτρωτική λειτουργία της φαντασίωσης και το φλερτ με τον μαγικό ρεαλισμό είναι συνήθη, επανερχόμενα μοτίβα του σινεμά του Πατρίς Λεκόντ, το οποίο άγγιξε τη ρομαντική κορύφωσή του με ετούτη την ποιητική φαντασία, που βγήκε στις αίθουσες λίγο πριν από το τέλος της χιλιετίας. Στην ταινία οι εραστές, ένα κορίτσι έτοιμο να πηδήξει από γέφυρα κι ένας εργαζόμενος σε τσίρκο που τη σταματά, έχουν όλη την τύχη του κόσμου όταν βρίσκονται μαζί, τη χάνουν όταν είναι χώρια και μπορούν να συνομιλήσουν μεταξύ τους ευθέως, παρά την απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων που τους χωρίζει – ένα, πραγματικά, υπέροχο εύρημα. Ελπίζουμε κάποιος να φιλοτιμηθεί να τη βγάλει σε επανέκδοση στα θερινά σινεμά, για ταινίες σαν αυτή πλάστηκαν. (Cosmote TV)
Μάτια ερμητικά κλειστά
(Eyes Wide Shut, 1999)

Στο αριστουργηματικό κύκνειο άσμα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ η εξομολόγηση μιας παρ’ ολίγον απιστίας της συζύγου ενός Νεοϋορκέζου γιατρού τον οδηγεί σε μια οδύσσεια φαντασιώσεων, σε μια ανείπωτη ερωτική περιπέτεια που διαρκώς ματαιώνεται, όσο κι αν παλεύει το ασυνείδητό του να καταπνίξει την ανασφάλειά του και να του δώσει σημαντικότερη θέση στο όνειρό του. Ναι, για μας αποτελεί ιδανική προβολή και για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το «Eyes Wide Shut», αφενός γιατί η αποδοχή της φαντασίωσης ως αναπόσπαστου στοιχείου της ανθρώπινης φύσης είναι το κλειδί για την (κοινή) ερωτική ευτυχία, αφετέρου επειδή το «χριστουγεννιάτικο» μήνυμα του θείου Στάνλεϊ στην τελική σκηνή ισχύει (και είναι καλό να εφαρμόζεται) όλες τις μέρες του χρόνου. (Vodafone TV)
Ερωτική Επιθυμία
(In the Mood for Love, 2000)
«Θυμάται αυτά τα χρόνια που χάθηκαν πια, σαν να κοιτάζει μέσα από ένα παράθυρο με σκονισμένα τζάμια». Με αυτά τα λόγια ο Γουονγκ Καρ Βάι ξεκαθαρίζει ότι η ανεπανάληπτη καλλιγραφία του δεν είναι παρά το ημερολόγιο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, μιας (όχι και τόσο) «σύντομης συνάντησης» ανάμεσα στον κύριο Τσόου και την κυρία Τσαν. Και το «Yumeji’s Theme» του Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι, που τη συνοδεύει θρηνητικά, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το μυστικό που ψιθύρισε ο κύριος Τσόου στην τρύπα στο φινάλε. Κι έπειτα διαδόθηκε και έγινε η μουσική επένδυση όλων εκείνων των ερωτικών ιστοριών που στα χαρτιά έμειναν στην πρώτη σελίδα, αλλά μέσα μας έγραψαν ολόκληρα κεφάλαια. (Cinobo/Nova)
Εξ επαφής
(Closer, 2004)

Η ταινία ξεκινά με το «Blower’s Daughter» του Ντέμιαν Ράις κι ένα meet cute ανάμεσα στη Νάταλι Πόρτμαν και τον Τζουντ Λο βγαλμένο από παραμυθένια ρομαντική κομεντί. Στη συνέχεια, όμως, ο Μάικ Νίκολς βάζει κάτω από το μικροσκόπιό του τους τέσσερις ήρωές του, για να καταλήξει στην εγγενή προτίμησή μας προς την ψευδαίσθηση, προς το γλυκό ψέμα, κι ας αναζητούμε μαζοχιστικά την ωμή αλήθεια, την οποία, όπως έλεγε κι ο Τζακ Νίκολσον στο «A Few Good Men», δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Το «Closer» μπορεί να αποτελέσει αφορμή για μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση μετά το πέρας της προβολής – αρκεί να κρατήσετε ένα μέρος της αλήθειας για τον εαυτό σας. (Netflix/Ertflix)
Μαγεία στο σεληνόφως
(Magic in the Moonlight, 2014)
Ο Κόλιν Φερθ υποδύεται έναν γκρινιάρη, σκεπτικιστή ταχυδακτυλουργό που προσπαθεί να ξεσκεπάσει την ευφορική μάντισσα Έμα Στόουν, σε αυτήν τη γευστική κομεντί της ύστερης περιόδου του Γούντι Άλεν, που σερβίρεται με μια γενναία δόση κοσμοπολιτισμού, καθώς γυρίστηκε στη γαλλική Ριβιέρα, και κλείνει με επιδόρπιο το καταλληλότερο επιμύθιο για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου: μπορεί να ψάχνεις για μαγεία και για κάτι περισσότερο στους ουρανούς και στ’ αστέρια, μα ακόμα κι αν το έβρισκες, θα ωχριούσε μπρος στην αίσθηση ότι για κάποιον είσαι και ο ουρανός και τ’ αστέρια. (Cosmote TV/Cinobo)
Oι ψυχές μας τη νύχτα
(Our Souls at Night, 2017)

Aπό το 1979 και το «Electric Horseman» είχαν να συναντηθούν στην οθόνη οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Τζέιν Φόντα, που υπήρξαν κάποτε χαρακτηριστικό κινηματογραφικό ζευγάρι, αριθμώντας άλλες δύο κοινές συμμετοχές, στο «Chase» του Άρθουρ Πεν και, βέβαια, στο «Barefoot in the Park». Η επανένωσή τους προσθέτει ένα ειδικό βάρος στη γλυκιά ταινία του Ρίτες Μπάτρα, υπεύθυνου για μια σειρά από δημιουργίες ανάλογης τρυφερότητας. Στο υπέροχα και αρμοστά τιτλοφορούμενο «Our Souls at Night» δύο άνθρωποι, ένας χήρος και μια χήρα, γείτονες για χρόνια, μα ποτέ με κάποια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους, γνωρίζονται καλύτερα κι αποφασίζουν να ζητήσουν ο ένας από τον άλλο εκείνο που κατά βάθος ζητούν οι ψυχές όλων μας μέσα στη νύχτα: ένα αντίδοτο στη μοναξιά. Κάπως έτσι μπορεί να λειτουργήσει αυτή η ταινία και για εσάς, αν παρακολουθείτε μόνοι στο σπίτι. (Νetflix)
Μια μέρα στη Σαγκάη
(Α Day in the life of a Teddy Bear, 2022)

Ένα αρκουδάκι φέρνει κοντά την Τζίνξι, μια νεαρή βιολονίστα, και τον Πάνο, έναν αρχιτέκτονα που ζει στη Σαγκάη. Τους ακολουθούμε κατά τη διάρκεια μιας μέρας να συζητούν περί έρωτος και άλλων δαιμονίων και να έρχονται κοντά χάρη στη μουσική, μια διεθνή γλώσσα, ικανή να γεφυρώσει συγκρούσεις πολιτισμών και χαρακτήρων. Παρά τις εμφανείς αδυναμίες της, πρόκειται για μια ευγενή απόπειρα στο είδος της ρομαντζάδας, που δεν ευδοκιμεί στο εγχώριο ελληνικό σινεμά της ψυχαναγκαστικά διανοητικής κατασκευής (ή της τηλεοπτικής προχειρότητας). Όσο για τους πρωταγωνιστές Δημήτρη Μοθωναίο και Του Χούα, το timing τους μπορεί να μην είναι πάντα άψογο, μα ισοφαρίζεται από τη χημεία τους και τον μαγνητισμό τους. (Ertflix)
Rye Lane
(2023)

To «Rye Lane» αναγνωρίστηκε μεν από τα BAFTA με δύο υποψηφιότητες, αλλά προσπεράστηκε από το ευρύτερο κοινό της ρομαντικής κομεντί, πέφτοντας θύμα του πλημμελούς curating του Disney+. Κι εδώ η δράση περιορίζεται στη διάρκεια μιας μέρας, ακολουθώντας τον Ντομ και τη Γιας, δυο εικοσάρηδες σε φάση ανάνηψης από χωρισμό. Η αβαρής εκδοχή της συνταγής του «Before Sunset» συνδυάζεται με μια εμφανή αγάπη για τη street art, φορτωμένη με αρκετά ευρήματα. Αξιέπαινη η ικανότητα της Ρέιν Άλεν-Μίλερ να συλλαμβάνει τον ήχο και τον παλμό του νότιου Λονδίνου, απολαυστικό το πρωταγωνιστικό δίδυμο· αξίζει να αναφέρουμε και μια σπαρταριστή γκεστ εμφάνιση που θα ενθουσιάσει τους φίλους του «Love Actually». (Disney+/Vodafone TV)
Άγνωστοι μεταξύ μας
(All of us Strangers, 2023)
Υπάρχουν ταινίες με μελαγχολικό περιεχόμενο και, έπειτα, υπάρχουν κι εκείνες που μεταφράζουν τη μελαγχολία σε κινηματογραφικό τόνο – και γι' αυτό αποτελούν σπουδαίο σινεμά. Το φιλμ του Άντριου Χέιγκ, που απεικόνισε την πραγματικότητα συνειδησιακά, αφηγούμενο την ιστορία του πιο «μόνου ανθρώπου στο Λονδίνο» και στοχάστηκε γύρω από την έννοια του φαντάσματος, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Πρόκειται για ένα αστικό ποίημα, ταιριαστό με τη μέρα, καθώς κλείνει με μια αγκαλιά που χωρά έναν γαλαξία (ακοινώνητων) συναισθημάτων μέσα της. Προειδοποιούμε πως ο αντίλαλος του «Power of Love» των Frankie goes to Hollywood αντηχεί για μέρες μετά την προβολή. (Disney+/Vodafone TV)