Δεν γνωρίζω τι ακριβώς αποκήρυξε ο Ματιέ Κασοβίτς με τις επικριτικές δηλώσεις του λίγο πριν την έξοδο της ταινίας του στις αμερικανικές αίθουσες: τα 15 λεπτά που έκοψε η Fox (η κόπια που προβάλλεται διαρκεί κάτω από 80 λεπτά) ή την ανεπάρκειά του στη σκηνοθεσία των σκηνών δράσης και στο χειρισμό του διαλόγου; Εκτός από τη βάση της πλοκής, κανένα ιδιαίτερο νόημα δεν βγαίνει από τη διηπειρωτική αυτήν περιπέτεια. Ο Ντίζελ είναι ανυπόφορα αδιάφορος, η νεαρή Τιερί εμφανώς άπειρη και απλώς όμορφη, η Γιεό τυπική και αποστασιοποιημένη, ενώ το μόνο που πραγματικά αξίζει είναι η φουτουριστική Νέα Υόρκη, που κάνει τη εμφάνισή της στο τελευταίο μισάωρο της ταινίας. Γιγαντιαία πλάνα μπλεγμένα με γερανούς και ψηφιακά δεδομένα φανερώνουν διάθεση για ξόδεμα χρημάτων, αλλά, χωρίς σημασία, τι να την κάνεις την παραγωγή; Για λόγους γαλλικής αλληλεγγύης θα δείτε και τον Λαμπέρ Γουιλσόν σε ρόλο καρικατούρα και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, που ξαναφορά τη μύτη που είχε φυλάξει από τα γυρίσματα του Συρανό.