Γιώργος Κουτλής: «Η Πειραματική Σκηνή είναι ο τόπος όπου μπορείς να ρισκάρεις»

Γιώργος Κουτλής: «Η Πειραματική Σκηνή είναι ο τόπος όπου μπορείς να ρισκάρεις» Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η ιστορία της καριέρας του Γιώργου Κουτλή έχει ως εξής: στο τελευταίο έτος των σπουδών του στη Ρωσία, έχοντας πάρει την απόφαση να επιστρέψει, άρχισε να κοιτάει αν υπάρχουν open calls για να κάνει προτάσεις και να ξεκινήσει να δουλεύει κάπου. Δεν ήξερε κανέναν, μόνο φίλους ηθοποιούς είχε αφήσει πίσω.

Εκείνη την περίοδο είχε βγει μια ανοιχτή πρόσκληση από την Πειραματική, που τότε διηύθυναν ο Πρόδρομος Τσινικόρης και ο Ανέστης Αζάς, για σύγχρονα έργα γραμμένα μετά το 2010. 

Έτσι έστειλε την πρόταση, του ζήτησαν να δουν δουλειές του, πώς βλέπει το έργο και πώς σκηνοθετεί, και λίγους μήνες αργότερα του τηλεφώνησαν για να ανεβάσει το «Παίζοντας το θύμα» των αδερφών Πρεσνιακόφ, σε δική του μετάφραση και σκηνοθεσία. Μεσολάβησαν οι εκλογές μέχρι το ανέβασμα του έργου, η αλλαγή καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό, η κατάργηση της μέχρι τότε Πειραματικής και η μετονομασία της από τον Δημήτρη Λιγνάδη σε Ερευνητική.

Τα έργα που είχαν προγραμματιστεί τελικά έγιναν, αλλά η γενική δοκιμή της σκηνοθεσίας του Κουτλή έγινε την ημέρα που έκλεισαν τα θέατρα λόγω πανδημίας. Το έργο είδαν μόνο οι συνάδελφοί του και όταν επαναλήφθηκε, μετά από χίλιες δύο δυσκολίες και τη φανερή επιθυμία του Λιγνάδη να μην υπάρχουν την επόμενη χρονιά τα δυο έργα που είχαν ξεμείνει από την προηγούμενη ‒η δουλειά των C. for Circus δεν ανέβηκε ποτέ π.χ.‒ την είδαν όσοι θεατές πρόλαβαν∙ παίχτηκαν μόνο δεκατρείς παραστάσεις, επειδή τα θέατρα έκλεισαν λόγω πανδημίας, με περιορισμένο αριθμό θεατών.

Επειδή η ζωή αλλάζει, αναγκαστικά αλλάζει και το θέατρο, αφού η πρώτη ύλη του είναι η ζωή. Πολλές φορές έχει γίνει η αλλαγή, αλλά αργεί να εμφανιστεί ή να την αποδεχτούμε. Οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί στις αλλαγές, να τις παρατηρούμε και να δοκιμάζουμε. Δεν μπορεί να κάνεις διαρκώς το ίδιο πράγμα. 

Για την ιστορία, οι δυο δουλειές που θα κάνει φέτος στο Εθνικό και τη Λυρική είχαν κλείσει πριν από τους «Παίχτες», χάρη στην παράστασή του στην Πειραματική. Παρόλο που δεν έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό, στην πιάτσα είχε ακουστεί, ήταν μια κομβική παράσταση για τη ζωή του, που του άνοιξε δρόμους. 

Γιώργος Κουτλής: «Η Πειραματική Σκηνή είναι ο τόπος όπου μπορείς να ρισκάρεις» Facebook Twitter
Εγώ πιστεύω σε ένα λαϊκό θέατρο που μπορεί να προσελκύσει μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι το νεανικό κοινό, όπως το λένε, θα συνδεθεί και θα επικοινωνήσει με τις παραστάσεις μας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Είσαι συνδεδεμένος με την Πειραματική για πάντα;
Έχω συνδεθεί συναισθηματικά με αυτό το υπόγειο και το «Παίζοντας το θύμα» ήταν η τελευταία παράσταση που παίχτηκε από το πρόγραμμα των Τσινικόρη και Αζά. Θα τους είμαι για πάντα ευγνώμων, δεν με ήξεραν καθόλου και μου έδωσαν μια ευκαιρία.

Η παρουσία μου σήμερα στην Πειραματική πιάνει το νήμα από κει που το άφησαν. Έτσι η επαναλειτουργία της σκηνής γίνεται στη βάση της συνέχισης της δουλειάς τους και του τρόπου που τη διαχειρίζονταν. Τρεις θα είναι οι καλλιτεχνικοί υπεύθυνοι την επόμενη τριετία: φέτος εγώ, στη συνέχεια η Κατερίνα Γιαννοπούλου και μετά η Ελένη Ευθυμίου.

— Ας συζητήσουμε, λοιπόν, τι σημαίνει «πειραματικό».
Για να πω την αλήθεια, θεωρώ ότι η καλλιτεχνική διαδικασία είναι εν γένει πειραματική και το πείραμα μια μέθοδος ερευνητικής διαδικασίας. Είτε έχεις μια θεωρία και προσπαθείς να την επαληθεύσεις είτε δοκιμάζεις τρόπους που δεν έχουν ξαναδοκιμαστεί για να πετύχεις ένα αποτέλεσμα.

Κατά τη γνώμη μου, σε κάθε παράσταση προσπαθείς να κάνεις κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ή δεν έχεις δει. Δεν μιλώ για παρθενογένεση αλλά για έναν συνδυασμό πραγμάτων που για σένα είναι καινούργιος. Η φύση της καλλιτεχνικής δημιουργίας εμπεριέχει το πειραματικό, τις δοκιμές και τις αποτυχίες, τις απόπειρες. 

— Ποιος είναι ο άξονας της λειτουργίας της Πειραματικής;
Πλέον η σκηνή θα ονομάζεται «Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών» και αυτός είναι ο πρώτος άξονας, οι άνθρωποι οι οποίοι είναι στα πρώτα τους βήματα, δεν έχουν πάρει ακόμα παραγωγές σε μεγάλους οργανισμούς. Όταν ανοίγει το πρόγραμμα ο θεατής θέλουμε να αναρωτηθεί: «ποιος είναι αυτός;».

Στοχεύουμε σε άγνωστους καλλιτέχνες και νιώθω λίγο σαν σκάουτερ ποδοσφαιρικής ομάδας. Προσπάθησα να βρω ανθρώπους που η δουλειά τους νιώθω ότι έχει προοπτικές και θα μπορούσαν να μας δώσουν σημαντικά πράγματα.

Παίζοντας το θύμα. Facebook Twitter
Παίζοντας το θύμα.
Παίχτες Facebook Twitter
Οι Παίχτες. Φωτ.: Χρήστος Συμεωνίδης

— Πώς οργανώσατε όλο αυτό το εγχείρημα;
Κάναμε ένα μεγάλο κάλεσμα σε νέους δημιουργούς, ήρθαν 350 σκηνοθετικές προτάσεις. Παράλληλα, πήγα πολύ θέατρο, είδα παραστάσεις. Εξετάσαμε τις ιδέες που προτάθηκαν, αρχίσαμε να συζητάμε με κάποιους απ’ αυτούς και σιγά-σιγά καταλήξαμε σε αυτό που θα παρουσιάσουμε φέτος.

Εκτός από τον βασικό άξονα που, όπως είπαμε, είναι οι νέοι δημιουργοί και θα διατρέχει όλη την τριετία, για τη φετινή χρονιά εγώ έβαλα άλλα δύο κριτήρια: το πρώτο είναι ιδέες και έργα εγχώριας σύλληψης και το δεύτερο τι συνιστά πρώτη ύλη για το θέατρο. 

— Τι σημαίνει αυτό;
Έχουμε συνηθίσει η πρώτη ύλη του θεάτρου να είναι το θεατρικό έργο. Αυτή είναι μία επιλογή, αλλά το θέατρο έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού. Ας πούμε, το πρώτο έργο που έχουμε είναι μια παράσταση βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, συνεντεύξεις και στοιχεία ντοκουμέντου. Η δεύτερη είναι θεατρικό έργο γραμμένο το 2022, η τρίτη είναι δραματοποιημένη λογοτεχνία-συρραφή λογοτεχνικών κειμένων, η τέταρτη δεν έχει καν κείμενο, είναι πρωτογενές υλικό με σκηνικές δράσεις και εικόνες μόνο και καθόλου λόγο και η πέμπτη είναι devised, θέατρο της επινόησης.

Αυτές οι πέντε παραστάσεις ανοίγουν τη συζήτηση σχετικά με τις πηγές από τις οποίες αντλούμε για να δημιουργήσουμε θέατρο. Ομολογώ, βέβαια, ότι η διαδικασία των προτάσεων είναι και επίπονη. Είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν οδυνηρό, να έχεις εκατοντάδες προτάσεις και να διαλέγεις πέντε γιατί ανάμεσα σε αυτές που δεν επιλέξαμε υπάρχουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες.

— Με το ελληνικό έργο τι γίνεται;
Με απασχολεί το ελληνικό έργο και η ελληνική δημιουργία εν γένει. Καμιά φορά ρωτάνε άνθρωποι απ’ το εξωτερικό «πες μας ένα έργο να μεταφράσουμε, να ανεβάσουμε» και δεν είναι τόσο εύκολο. Γίνεται μια προσπάθεια από το Εθνικό Θέατρο αλλά και αλλού, όπως η Σχολή Πυροδότησης του θεάτρου Πορεία ή τα αναλόγια σύγχρονων ελληνικών έργων στην Κάμιρο και αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε διάφορα μέρη.

Είναι κάτι στο οποίο πρέπει να επενδύσουμε, να επιμείνουμε, να το στηρίξουμε και να δώσουμε χρόνο. Θέλει υπομονή και ένα όραμα σε βάθος χρόνου, γιατί νομίζω ότι μέσα σε αυτές τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες υπάρχουν πένες που θέλουν ενθάρρυνση και ευκαιρίες για να ανθήσουν. Πρέπει να επενδύσουμε για καιρό στα ελληνικά έργα για να δούμε αποτελέσματα. Δεν θα συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη.

Γιώργος Κουτλής: «Η Πειραματική Σκηνή είναι ο τόπος όπου μπορείς να ρισκάρεις» Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Έχετε όριο ηλικίας στην Πειραματική;
Όχι, δεν είναι αυτό το κριτήριο. Φέτος έτυχε οι σκηνοθέτες να είναι νεαροί, αλλά κοίταξα όλες τις περιπτώσεις ανεξαρτήτως ηλικίας. Το κριτήριο ήταν να βρεθούν άνθρωποι στα πρώτα βήματα της σκηνοθετικής τους καριέρας. Εγώ επέλεξα τους σκηνοθέτες κι αυτοί στη συνέχεια τους ηθοποιούς και τους συνεργάτες τους.

Έχουμε είκοσι τρεις ηθοποιούς στην Πειραματική, εκ των οποίων οι περισσότεροι επιλέχθηκαν από μια πολύ μεγάλη ακρόαση, και προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε αυτό το έμψυχο υλικό όχι σε μία αλλά σε περισσότερες παραγωγές. 

— Ποιες είναι οι θεματικές που απασχολούν, λοιπόν, τον νέο κόσμο του θεάτρου;
Γενικά, μπορώ να πω ότι υπάρχει ένα κομμάτι που είναι υπαρξιακό και ένα κομμάτι που είναι πολιτικό. Άλλες κινούνται σε μια ευαίσθητη περιοχή με αναζητήσεις που δεν σχετίζονται με τη χωροχρονική συγκυρία, αλλά το θέμα τους θεωρείται διαχρονικό όσον αφορά αυτά που βιώνει ο άνθρωπος.

Υπάρχουν και πιο πολιτικές προτάσεις και έργα που είναι πιο επείγοντα, στα οποία βρίσκεις την επικαιρότητα και την τάση να φέρουν οι νέοι άνθρωποι κάποια επανάσταση με την καλλιτεχνική τους δημιουργία. Βέβαια, όλη η καλλιτεχνική δημιουργία μάλλον γυρνάει γύρω απ’ αυτά. 

— Τι οφείλει να είναι μια πειραματική σκηνή νέων δημιουργών;
Πολιτική, προκλητική και ευαίσθητη. Να μην ξεχάσουμε το χιούμορ, που είναι λυτρωτικό μέσα στη μεγάλη δυσκολία της εποχής. Προσπαθήσαμε να έχουμε μια γκάμα που να δείχνει όσο περισσότερο μπορεί αυτά που απασχολούν τους νέους σήμερα.

— Τι θα ήθελες να σημαίνει η Πειραματική Σκηνή, τι δρόμους να ανοίξει και τι αποτύπωμα να αφήσει;
Εμένα μου άνοιξε χώρο και δρόμο και ευκαιρίες να μπορώ να κάνω δουλειές με αξιοπρέπεια και καλούς καλλιτεχνικούς όρους. Θεωρώ ότι η Πειραματική οφείλει να είναι το μέρος όπου θα βλέπουμε τι θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Εγώ θέλω να πηγαίνω σε αυτές τις παραστάσεις και να ζηλεύω, να βγαίνω με πάθος να δημιουργήσω κι εγώ! Και φυσικά ελπίζω να δω αυτά τα παιδιά να κάνουν σπουδαία πράγματα.

Η Πειραματική είναι ο τόπος όπου μπορείς να ρισκάρεις, δίνει χώρο, δίνει χρόνο, χωρίς το μαχαίρι του αποτελέσματος στον λαιμό και την πίεση του ιδιωτικού παραγωγού ή τη δέσμευση του να έχεις έναν διάσημο ηθοποιό. Υπάρχουν δεδομένα αξιοπρεπή για να δείξουν οι νέοι καλλιτέχνες τη δουλειά τους. 

Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι. Facebook Twitter
Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι. Φωτ.: Χρήστος Συμεωνίδης

— Σε τι κοινό στοχεύετε; Ποιους θέλετε να προσελκύσετε πρώτους;
Εγώ πιστεύω σε ένα λαϊκό θέατρο που μπορεί να προσελκύσει μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι το νεανικό κοινό, όπως το λένε, θα συνδεθεί και θα επικοινωνήσει με τις παραστάσεις μας. Βέβαια, πιστεύω πάντα πως το κοινό, ανεξαρτήτως ηλικίας, θέλει να ανανεώνεται με κάτι φρέσκο και όταν είναι καλοφτιαγμένο, όλοι το απολαμβάνουν.

— Σε διαδέχονται η Κατερίνα Γιαννοπούλου και η Ελένη Ευθυμίου. Τι έχετε συζητήσει;
Γνωριζόμαστε, έχουμε κάνει μερικές συζητήσεις, υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση ανάμεσά μας και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Έχουμε μια λογική να προχωρήσουμε με ανοιχτές διαδικασίες, θέλουμε να μπορέσουμε να κάνουμε εργαστήρια, παράλληλες δράσεις, να έρθουν σε επαφή οι δραματουργοί με τους σκηνοθέτες.

Αυτό που θέλουμε είναι να έχουμε μια σταθερή επικοινωνία και επαφή αυτά τα τρία χρόνια. Ο καθένας είναι υπεύθυνος στη χρονιά του, αλλά θα υπάρχει επαφή συμβουλευτική και μέσα στη χρονιά φιλοδοξούμε κάποια θέματα να τα συζητάμε και με τους νέους δημιουργούς.

Μας ενδιαφέρει όλους ο καλλιτεχνικός διάλογος, οπότε επιδιώκουμε μια διαρκή συνομιλία. Θέλουμε να ξεφύγουμε από τις μικρότητες του προσωπικού επιπέδου και να ασχοληθούμε καλλιτεχνικά με το αντικείμενο της δουλειάς μας. Να μπορούμε να συζητήσουμε γύρω από ιδέες που μπορεί να μην είναι απολύτως του γούστου μας, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι είναι υψηλού επιπέδου.

Πραγματικά θα ήθελα κάθε χρόνο η Πειραματική να είναι καλύτερη από την προηγούμενη χρονιά. Μόνο τότε θα έχουμε κάνει σωστή δουλειά. Θα είμαι χαρούμενος αν κάθε χρόνο η Πειραματική γίνεται πιο δραστήρια, πιο ανοιχτή, με ιδέες που δεν είχε φανταστεί κανείς.

Είμαστε μια γενιά που όλοι ξέρουμε και συμφωνούμε ότι τα πολλά μυαλά είναι καλύτερα από το ένα και οι καλές ιδέες μπορεί να έρθουν από κει που δεν μπορείς να φανταστείς.

— Αλλάζει το θέατρο, Γιώργο;
Επειδή η ζωή αλλάζει, αναγκαστικά αλλάζει και το θέατρο, αφού η πρώτη ύλη του είναι η ζωή. Πολλές φορές έχει γίνει η αλλαγή, αλλά αργεί να εμφανιστεί ή να την αποδεχτούμε. Οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί στις αλλαγές, να τις παρατηρούμε και να δοκιμάζουμε. Δεν μπορεί να κάνεις διαρκώς το ίδιο πράγμα. 

— Αυτήν τη χρονιά έχεις πολλή δουλειά. Έτσι θα συνεχίσεις;
Έχω δύο επαναλήψεις, τους «Παίχτες» στο θέατρο Κιβωτός και το «Όνειρο ενός γελοίου» του Ντοστογιέφσκι στο Πορεία, και δυο νέες παραγωγές, τον «Άνθρωπο απ’ το Παντόλσκ» στο Εθνικό, που είχα μεταφράσει από τότε που ήμουν στο τέταρτο έτος της σχολής και εγώ αποκαλώ αστυνομικό θρίλερ παραλόγου, και τη «Στρέλλα», τη μεταφορά του αριστουργήματος του Πάνου Κούτρα σε όπερα για τη Λυρική. 

Έχουν πέσει όλα μαζί, και οι διδασκαλία στο Ωδείο Αθηνών, αλλά λειτουργώ πάντα με βάση το όραμα που είχα πριν μπλέξω σε αυτόν τον κυκεώνα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου μετά τον Ιανουάριο να κάνω μια παύση για κάποιο διάστημα, να σκεφτώ, να βρω ή να ξαναδιαβάσω έργα, να φανταστώ, να ονειρευτώ, να σηκώσω κεφάλι.

Μου πήγαν πολύ καλά τα πράγματα στο ξεκίνημά μου, αλλά πρέπει να αναρωτηθώ ξανά τι θέλω να κάνω από δω και πέρα και να μην πηγαίνω όπου με πάνε οι προτάσεις που μου έρχονται, όσο δελεαστικές κι αν είναι. Θέλει ψυχραιμία, και όταν είσαι από το ένα πρότζεκτ στο άλλο δεν είναι ακριβώς εύκολο.

Θέατρο Rex-Σκηνή «Κατίνα Παξινού»
Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου

Τοπογραφία θανάτου ή ας μη ξεχάσουμε 
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Μπρικένα Γκίστο | Από 18 Νοεμβρίου 2022

Οι προβοκάτορες του Γιάννη Αποσκίτη
Σκηνοθεσία: Ορέστης Σταυρόπουλος | Από 1 Δεκεμβρίου 2022

Δε φάιναλ θολούθιον, βασισμένο σε κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Ρουμελιώτης | Από 27 Ιανουαρίου 2023

Goodbye, Lindita
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Μάριο Μπανούσι | Από 23 Μαρτίου 2023

Yes, we can΄t
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Μαριλένα Κατρανίδου | Από 19 Μαΐου 2023

Οι «Παίχτες» επιστρέφουν από 12/10 στο Θέατρο Κιβωτός και το «Όνειρο» ενός Γελοίου» από 19/10 στο Θέατρο Πορεία.

Ο «Άνθρωπος απ' το Παντόλσκ» κάνει πρεμιέρα στις 14/10 στο Εθνικό Θέατρο (Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος») και η «Στρέλλα» ανεβαίνει στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον Ιανουάριο του 2023.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ρε Κουτλή, θα μας κάνεις να μας αρέσει το θέατρο!»

Θέατρο / «Ρε Κουτλή, θα μας κάνεις να μας αρέσει το θέατρο!»: Backstage στην παράσταση του καλοκαιριού

Η LiFO βρέθηκε στα παρασκήνια της τελευταίας παράστασης του έργου «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι», που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Κουτλής στο Φεστιβάλ Αθηνών και μέσα σε τέσσερα βράδια έγινε το απόλυτο θεατρικό viral της χρονιάς, ειδικά ανάμεσα στο νεαρό κοινό.
M. HULOT
Λίγα λεπτά με δυο νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς

Βασίλης Μαγουλιώτης - Θάνος Λέκκας / Λίγα λεπτά με δυο νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Θάνος Λέκκας συνεργάζονται για πρώτη φορά στη νέα παράσταση του Γιώργου Κουτλή «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» που θα παρουσιαστεί στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου στην Πειραιώς 260

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Το νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου στην Πειραιώς 260

Τρεις Ελληνίδες σκηνοθέτιδες και δυο σκηνοθέτες φωτογραφίζονται στους χώρους της Πειραιώς 260 και παρουσιάζουν τις ενδιαφέρουσες θεατρικές τους προτάσεις στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άρης Χριστοφέλλης

Όπερα / «Ακόμα και όσοι θαυμάζουν σχεδόν ειδωλολατρικά την Κάλλας, λίγα γνωρίζουν για την τέχνη της»

Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, επιστημονικός σύμβουλος του ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας», εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η θρυλική σοπράνο παραμένει μια ανυπέρβλητη καλλιτέχνιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Θέατρο / Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Ποια είναι τα προσωπικά της στοιχήματα και ποιες είναι οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού - η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτή τη θέση από το 1994.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ