Το εθιστικό, ρετροφουτουριστικό ραπ του Jimmyaiso
Η μουσική πλευρά ενός νεαρού Θεσσαλονικιού που ραπάρει αυτοσχεδιαστικά πάνω σε supetrap beat και εκπροσωπεί το νέο ραπ στην Ελλάδα.
Την πρώτη φορά που έπεσα πάνω στο «Archives, Pt. 1» του Jimmyaiso, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του ’22, το άκουγα στο repeat για ώρες – ολόκληρο το EP είναι κάτι λιγότερο από έντεκα λεπτά, με έξι σύντομα κομμάτια που για έναν πιτσιρικά έχουν αφετηρία τον μηδενιστικό και moody ήχο του SoundCloud ραπ, αλλά για κάποιον που έχει παλιότερες αναφορές πατάει αρκετά στον ήχο του Μπρίστολ των αρχών των ’90s. Αυτός ήταν ο λόγος που ο ήχος του Jimmyaiso ήταν από την αρχή ελκυστικός και σε άτομα που δεν έχουν ακούσει ποτέ στη ζωή τους τραπ. Όσο «experimental» κι αν θεωρείται σήμερα, δημιουργεί μια αίσθηση οικείου, ειδικά αν είσαι κάποιας ηλικίας, γιατί είναι ο νυχτερινός ήχος των βρετανικών FM στα τέλη των ’80s και στις αρχές των ’90s, κάτι σαν τραπ retrofuture για μια γενιά που έμαθε τη μουσική από τον Young Thug και τον Chief Keef και όχι από τον Tricky. Αυτό που είναι εντυπωσιακό στο EP είναι ότι στα τρία τελευταία κομμάτια (που είναι και τα πιο trippy) ο Τζίμι έχει γράψει και τα beat, φτιάχνοντας ασυνείδητα μια γέφυρα που συνδέει το ραπ των Gang Starr με το τραπ του Yachty, αν και είμαι σίγουρος ότι ο Τζίμι δεν έχει ακούσει ποτέ το «DJ Premier in Deep Concentration» και αγνοεί το No More Mr. Nice Guy.
Λόγω του υπερβολικά low profile του Τζίμι, το «Archives, Pt. 1» δεν είχε τη δημοσιότητα που του άξιζε, όπως και όλες οι κυκλοφορίες του, παρότι είναι ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων και από τα πιο δυνατά χαρτιά της ραπ σκηνής της Θεσσαλονίκης.
Το δεύτερο EP του, «Jimmy Sick, Pt. 1», το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2023, ήταν πάλι σύντομης διάρκειας, εφτά κομμάτια με μεγάλο replay value και πιο προσωπικούς, αυτοσχεδιαστικούς στίχους, αρκετά incorrect αλλά με weird χιούμορ που είναι οριακά σλάπστικ (ειδικά σε κομμάτια όπως ο «Masoutis» και το «SOS»). Αυτήν τη φορά, ηχητικά, ήταν πιο κοντά στα ακούσματά του, τον ήχο του Michigan, χωρίς feats. Στο είδος ραπ που κάνει ο Τζίμι –που πατάει στο ραπ της SoundCloud-Era, στη σκηνή των Michigan-Detroit-Flint και στον ήχο του Σικάγου– οι στίχοι είναι συνοδευτικοί στη μουσική, ως μουσικό όργανο, οπότε δεν έχει και τόση σημασία το τι λένε, είναι αυτοσχεδιασμοί πάνω στις μουσικές φόρμες με αρκετό mumble.
Το «Afterglow», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, στις αρχές Μαρτίου, και είναι συνολικά η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του, κλείνει την τριλογία των EP του με supetrap. Ο Jimmyaiso είναι από τα βασικά στελέχη της $TELTH RECORD$, πιστός στην αισθητική που καθορίζει το ύφος της εταιρείας. Στο Instagram δεν έχει δείξει το πρόσωπό του και μέχρι τώρα δεν έχει κάνει βιντεοκλίπ. Τα πιο πολλά κομμάτια του τα έχει ηχογραφήσει στο σπίτι, μόνος του.
Το Σάββατο 13/4 ο Jimmyaiso εμφανίζεται live στη Rage βραδιά στο Ρομάντσο μαζί με τους $ulee, Babyj, Gxahn και XATZ, με μουσική στα decks από τους Pala Tranx, Xristbrxzy και Playboilaflame.
«Έχω καταγωγή από Συρία και Ελλάδα, αλλά γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και έχω ζήσει μόνο εδώ», λέει. «Συγκεκριμένα, έζησα τα παιδικά μου χρόνια στον Εύοσμο και από 12 χρονών ζω στο κέντρο. Μεγάλωσα σε ασφαλές περιβάλλον. Στη Συρία είναι μόνο ο παππούς μου και έχω πάει δυο φορές, για διακοπές, όταν ήμουν πολύ μικρός – στο δημοτικό.
Ο μπαμπάς μου είναι καθηγητής πανεπιστημίου και η μαμά ελεύθερη επαγγελματίας. Πιτσιρικάς, όνειρό μου ήταν να γίνω τοπ ποδοσφαιριστής, όμως στο γυμνάσιο, που άρχισα να έχω επαφή με τη μουσική, όνειρό μου ήταν να γίνω τοπ παραγωγός.
Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη έντονη ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας, η διασκέδασή μου ήταν να παίζω μπάλα, να πηγαίνω σε ίντερνετ καφέ με τους φίλους μου και, όταν καταφέρναμε να βάλουμε τους γονείς μας να γνωριστούν, να αράζουμε στο ίδιο σπίτι.
Είμαι απλός άνθρωπος, όχι πολύ κοινωνικός. Αναγνωρίζω την καλή τραπ μουσική και πάντα προσπαθώ να φτιάξω τη μουσική που γουστάρω, χωρίς κανένα εμπόδιο. Αυτήν τη στιγμή φτιάχνω τον εαυτό μου ως rapper/beatmaker και ολοκληρώνω τη σχολή μου ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.
Με έχουν επηρεάσει πάρα πολλοί ξένοι rappers, αλλά ο πρώτος και ο σημαντικότερος είναι ο Young Thug. Όταν τον έμαθα το 2016, ήταν ο πιο διαφορετικός και μοναδικός από όλη την εκάστοτε μουσική, έτρωγε hate ενώ έφτιαχνε μουσική επανάσταση. Άνοιξε τις πόρτες στο πώς να μπορεί να ραπάρει κανείς. Αν δεν ήταν αυτός και μερικοί ακόμη, όπως ο Chief Keef και ο Future, ίσως να μην υπήρχαν ούτε οι μισοί πετυχημένοι rappers που υπάρχουν σήμερα. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς ακόμα rappers και παραγωγούς, αλλά ο κάθε ένας από αυτούς έχει τη δικιά του ιδιαιτερότητα και με έχει επηρεάσει με διαφορετικό τρόπο. Δεν αξίζει να τους αναφέρω μεμονωμένα, γιατί η επιρροή όλων μαζί αποτελεί τη σημερινή γνώση μου στη μουσική».
Εδώ είναι ένα playlist με κομμάτια που έχει επιλέξει ο Τζίμι.
«Αν δεν είχα τον αδελφό μου και τους φίλους μου, δεν θα είχα κάνει τίποτα απολύτως. Με τον $ulee, τον Jake και τον Βabyj ακούγαμε πάντα τη σωστή μουσική και φτιάχναμε για πλάκα τη δικιά μας στα αγγλικά, μέχρι που ο Jake μάς ώθησε να το δούμε σοβαρά και να αρχίσουμε να βγάζουμε μουσική ως Έλληνες καλλιτέχνες. Πέραν της μουσικής, υπάρχουν, μετρημένοι στα δάχτυλα, φίλοι μου που έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου, καθώς ήταν και είναι εκεί για μένα.
Αν υπάρχει κάτι που έχω κάνει και με κάνει περήφανο, είναι η μουσική που έχω βγάλει παράλληλα με την πρόοδο στη σχολή μου, όμως ξέρω πως η ταχύτητά μου στο να τρέχω τη φάση μου σαν καλλιτέχνης δεν είναι ούτε η μισή αυτής που θα μπορούσα να έχω, οπότε είμαι περήφανος και ανεκπλήρωτος ταυτόχρονα.
Η μουσική μου δεν βασίζεται ή σχετίζεται με κάτι που έχει να κάνει με τη Θεσσαλονίκη, όμως είμαι περήφανος που μεγάλωσα, ζω και φτιάχνω μουσική εδώ, γιατί θεωρώ ότι αυτή η πόλη έχει πολλά πράγματα που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού. Από την αγνότητα των ανθρώπων μέχρι την κουλτούρα. Τα vibes είναι αλλιώς εδώ, δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο ποιοτικές παραγωγές δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη.
Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι να πάθουν κάτι σοβαρό οι δικοί μου άνθρωποι.
Πιστεύω στην τύχη, αλλά κανενός η ζωή δεν “χτίστηκε” από τύχη, η τύχη είναι ικανή να σου δώσει την πιο χρήσιμη και ισχυρή βοήθεια, αλλά ποτέ δεν θα χτίσει τη ζωή σου, μόνο οι πράξεις σου ως ανθρώπου που εκμεταλλεύεται σωστά το περιβάλλον θα το κάνουν αυτό.
Καθημερινά, μου αρέσει να αράζω με τους δικούς μου και να φτιάχνουμε μαζί μουσική, αλλά και να φτιάχνω μόνος μου beats στο σπίτι.
Glue/CTM
Πιο πολύ από όλα με εκνευρίζει η ψευτιά στους ανθρώπους και όλα τα “δήθεν” που παρουσιάζουν στον κύκλο τους. Για αυτό προσπαθώ να κρατάω σταθερούς τους φίλους μου. Μουσικά, με εκνευρίζει η ωμή αναπαραγωγή ενός ήχου και η μηδενική παρουσία προσωπικού χαρακτήρα όταν αυτά γίνονται διακριτά σε έναν artist.
Ανακάλυψα την trap το 2015 ακούγοντας trap mixes που είχαν σκέτα trap beats στο YouTube, μετά ήρθε ο Young Thug και το SoundCloud era, από το οποίο έμαθα αρκετούς rappers και παραγωγούς που μου έδωσαν τα πρώτα ερεθίσματα να ξεκινήσω να κάνω beats και να τα χώνω.
Το "Archives Pt. 1" είναι η πρώτη κυκλοφορία μου. Ονομάστηκε έτσι γιατί ανέβηκε λίγο πριν έρθει το 2023, ενώ όλα τα tracks τα έκανα το 2020, εκ των οποίων τα τρία τελευταία είναι beats μου. Παρόλο που είχα ήδη καινούργια tracks, επέλεξα να βγάλω τα παλιά, γιατί μέχρι και αυτά δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα σαν είδος στην Ελλάδα (υπάρχουν και άλλα tracks του 2021 για το "Archives Pt. 2"). Λίγο μετά έβγαλα ένα single με δύο tracks, το "CTM" που είναι beat μου και το "GLUE" που είναι glo type. Και τα δύο tracks είχαν χαρακτήρα που δεν είχα βγάλει, γι' αυτό και τα ανέβασα. Το "Jimmy Sick Pt. 1" ήταν ο τρόπος μου να δείξω τη Michigan πλευρά μου, καθώς θα εξακολουθώ να φτιάχνω τέτοια tracks, γιατί ακόμα και σήμερα η κύρια μουσική που ακούω είναι από το Michigan. Αυτό το release δεν έχει καμία παραγωγή μου, καθώς δεν είχα ακόμη κάνει και πολλά beats αυτού του είδους, τόσο καθαρά όσο αυτά που επέλεξα από το YouTube. Το "Afterglow" είναι ίσως το τελευταίο release με τελείως διαφορετικό type από τα προηγούμενα. Είναι το πρώτο μου EP με supertrap beats, στα οποία το ραπ γίνεται πιο ωραίο απ' τη μελωδία, με τα flows του, από ό,τι απ' τους στίχους του. Έτσι ολοκλήρωσα σχεδόν όλα τα είδη που μου αρμόζουν. Θα ακολουθήσει release με μία μείξη από τα είδη αυτά, και λογικά μέσα στο καλοκαίρι δεύτερο μέρος του "JimmySick".
Με τη μουσική ξεκίνησα να ασχολούμαι μαζί με τον αδελφό μου τον Jake, ακούγαμε ίδια μουσική και φτιάχναμε και οι δύο beats και tracks. Ο Jake έχει κάνει πολύ καλά κομμάτια που δεν αγγίζει κανείς, ωστόσο επέλεξε προς το παρόν να μην ασχοληθεί με αυτό σοβαρά.
Όταν θέλω να κάνω ένα κομμάτι, ψάχνω beats στο YouTube επιλέγοντας συγκεκριμένους producers, αναλόγως το είδος για το οποίο έχω όρεξη εκείνη τη στιγμή. Με το που μου αρέσει κάποιο αρκετά, το κατεβάζω και αρχίζω να χώνω μπάρα-μπάρα, φτιάχνοντας εκείνη τη στιγμή το vibe, το flow και το τι θα πω. Κατά τη διάρκεια, δεν ξέρω καθόλου πώς θα καταλήξει το κομμάτι και δεν έχει και σημασία, γιατί κρίνω εκείνη τη στιγμή αν μου αρέσει αυτό που ακούω ή όχι, και συνεχίζω. Η ίδια διαδικασία γίνεται και όταν επιλέγω τα beats μου.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας μουσικός σήμερα είναι να παίρνει την αναγνώριση που του αξίζει.
Τώρα γουστάρω να ακούω δυνατά αλλά και χαλαρά κομμάτια από το Michigan, αλλά και supertrap και Chief Keef. Από τα πρόσφατα releases, μου άρεσε το καινούργιο άλμπουμ του Future, στο οποίο απέδειξε πάλι πόσο effortless κάνει τέλεια μουσική και πόσο ισχυρή βάση πολλών rapper αποτελεί τόσο καιρό.
Από το ελληνικό ραπ γούσταρα παλιά τα έργα του Bossikan και κάποια tracks των Alecc και Ggreco. Πλέον, αντικειμενικά, δεν ακούω τίποτα πέρα από ξένους rappers. Συγγενείς του ήχου μου στην Ελλάδα θεωρώ μόνο την υπόλοιπη $TELTH.
Ηχογραφώ και στο σπίτι και στο στούντιο. Και στις δυο περιπτώσεις βρίσκω ένα beat που μου αρέσει (από το YouTube ή δικά μου). Μετά αρχίζω να δημιουργώ το vibe και το αρχικό flow που θα έχω και από κει και πέρα σκέφτομαι και χώνω κάθε επόμενη μπάρα εκείνη τη στιγμή.
Είμαι low profile γιατί αρχικά ποτέ δεν συνήθιζα να εμφανίζω τον εαυτό μου στα social media, αλλά και επειδή προτιμώ η “εικόνα” μου να είναι κυρίως ακουστική, δηλαδή προτιμώ κάποιος που δεν με ξέρει να με μάθει από τη μουσική μου και από την αισθητική που έχω, το στυλ μου, παρά από τη high profile περσόνα μου.
Ωστόσο θεωρώ πως αυτό προσφέρει μόνο vibes στη φάση και δεν είναι πρακτικό. Γι’ αυτό σιγά-σιγά προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή για να μπορέσω να εκμεταλλευτώ τα social media όσο μπορώ, ώστε να γίνει σωστή προώθηση της δουλειάς μου.
Μια καλή συνέχεια για μένα θα ήταν να γίνουν όλα τα releases που έχω στο μυαλό μου, όπως άλμπουμ με όλα τα είδη μου μέσα, βίντεο κλιπ πριν το καλοκαίρι, αλλά και συστηματικά lives. Όμως μακροπρόθεσμα, η ιδανική συνέχεια θα ήταν η $TELTH να αντιπροσωπεύει τη νέα trap στην Ελλάδα».
