Αθήνα: Πόλη μεταναστών και μεταναστριών

Αθήνα: Πόλη μεταναστών και μεταναστριών Facebook Twitter
Φωτ.: Γεράσιμος Δομένικος
0

καρποζηλος
Κωστής Καρπόζηλος

Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ μεταναστών και μεταναστριών. Όχι μόνο σήμερα αλλά από την πρώτη μέρα που εγγράφηκε στον παγκόσμιο χάρτη ως πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η ανάπτυξη και η μεταμόρφωσή της, η κοινωνική και η οικονομική της ιστορία, οι πολλαπλές ταυτότητες και η χαοτική της δομή συνδέονται άρρηκτα με ιστορίες ανθρώπινης κινητικότητας. Τα ίχνη τους συχνά χάνονται στην πάροδο του χρόνου. Και άλλες φορές διαποτίζουν την πόλη σε τέτοιο βαθμό που μετατρέπονται σε οικεία τοπόσημα της καθημερινότητάς μας.

Τα Αναφιώτικα, οι προσφυγικές πολυκατοικίες, οι εθνοτοπικοί σύλλογοι, το συνοικιακό σουβλατζίδικο «Τα Άγραφα», ο στίχος εκείνος για τον «επαρχιώτη στην Ομόνοια» μάς θυμίζουν, ακόμα και όταν δεν τους δίνουμε καμία σημασία, ότι η πόλη αυτή φτιάχτηκε από ανθρώπους και από την εργασία ανθρώπων που αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε αυτήν. Η ιστορία της πόλης είναι η ιστορία των μετακινήσεών της.

Σήμερα η Αθήνα είναι μια πολυφωνική και πολυεθνοτική μητρόπολη, όχι με όρους φολκλόρ αλλά με αυτούς μιας δυναμικής κοινωνικής εμπειρίας που συνδέεται με την ανάδυση νέων, απρόβλεπτων και αχαρτογράφητων, υβριδικών ταυτοτήτων.

Στο τεύχος αυτό επιλέξαμε να εστιάσουμε στη σύγχρονη μεταναστευτική εμπειρία της πόλης όχι ως μια παρένθεση στον ιστορικό χρόνο που ξεκινά και τελειώνει κάποια στιγμή αλλά, αντίθετα, ως μια δυναμική διαδικασία που μεταβάλλει την αθηναϊκή μας ζωή και συμβάλλει στην ανάδυση νέων υβριδικών ταυτοτήτων.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια η πόλη υποδέχθηκε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα. «Ξένους». Ξένοι που ήταν την ίδια στιγμή ορατοί ως απειλή και αόρατοι ως άνθρωποι.

Ο μετανάστης και η μετανάστρια δεν είχαν όνομα. Το όνομά τους ήταν η καταγωγή τους. Ο μετανάστης και η μετανάστρια δεν είχαν νομιμοποιητικά έγγραφα. Η νομιμοποίησή τους ήταν η σκληρή και φτηνή εργασία τους. Ο μετανάστης και η μετανάστρια δεν ήταν κάτοικοι αυτής της πόλης. Όφειλαν να είναι αόρατοι και διακριτικοί, να μην ενοχλούν, να μην ακούμε τη φωνή τους και τη γλώσσα τους, να μην κάθονται στα παγκάκια και στις πλατείες μας. Γιατί τότε γίνονταν ορατοί. Ως απειλή.

Κάθε δημόσια συζήτηση γύρω από τη μετανάστευση οφείλει να αναμετρηθεί με το πολλαπλό καθεστώς των διακρίσεων: από τον θεσμικό ρατσισμό και την εργασιακή εκμετάλλευση μέχρι το καθημερινό βλέμμα της περιφρόνησης που στόχο έχει να βάλει στη θέση του τον «ξένο». Δεν μπορεί όμως να εξαντλείται σε αυτό. Γιατί η μονοσήμαντη καταγγελία των διακρίσεων ‒ακόμα και όταν εκκινεί από τις καλύτερες προθέσεις‒ συχνά καταλήγει σε μια ιδιόμορφη απλούστευση από την οποία απουσιάζουν οι φωνές, οι επιθυμίες και κυρίως οι επιλογές των μεταναστών και των μεταναστριών. Των υποκειμένων δηλαδή που είναι οι πρωταγωνιστές και οι πρωταγωνίστριες της Ιστορίας.

Οι μετανάστες και οι μετανάστριες που μιλούν στο τεύχος αυτό έχουν τη δική τους ιστορία, που σε καμία περίπτωση δεν είναι από μόνη της αντιπροσωπευτική και γενικευτική. Είναι όμως όλες ιστορίες ανθρώπων που συγκλίνουν σε ένα σημείο, ότι δεν υπάρχουν ξένοι. Υπάρχουν Αθηναίοι και Αθηναίες.

Αυτό είναι το νήμα που διατρέχει το τεύχος. Να σκεφτούμε την Αθήνα ως μια μεταναστευτική πόλη που αναδιαμορφώνεται μέσα από την αδιάκοπη κίνηση και εγκατάσταση των ανθρώπων. Η μετανάστευση δεν σταματά εκείνη τη στιγμή στον ιστορικό χρόνο που κάποιος διαβαίνει ένα εσωτερικό ή εξωτερικό σύνορο. Είναι μια διαρκής διαδικασία ώσμωσης και μετασχηματισμών.

Σήμερα η Αθήνα είναι μια πολυφωνική και πολυεθνοτική μητρόπολη, όχι με όρους φολκλόρ αλλά με αυτούς μιας δυναμικής κοινωνικής εμπειρίας που συνδέεται με την ανάδυση νέων, απρόβλεπτων και αχαρτογράφητων, υβριδικών ταυτοτήτων. Στις γειτονιές, στα σχολεία, στα κοινωνικά κινήματα, στα μικρά και μεγάλα καταστήματα, στους χώρους εργασίας, στα γήπεδα, στις συναυλίες ‒όχι όμως ακόμα στην επίσημη πολιτική και θεσμική ζωή‒ η μεταναστευτική εμπειρία έχει αναδιατάξει την πάλαι ποτέ αρραγή ελληνική ταυτότητα. Αυτή η μεταβολή παράγει νέες εντάσεις γύρω από τα ερωτήματα της συμπερίληψης και του αποκλεισμού. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.

Υπάρχει όμως ένα δεδομένο: το ρολόι του χρόνου δεν γυρίζει πίσω. Και αυτό μας υπενθυμίζει ότι εν τέλει είναι η κίνηση των ανθρώπων μέσα στον χώρο και στον χρόνο αυτή που αναστατώνει τις παγιωμένες ισορροπίες και δημιουργεί τις συναρπαστικές δυνατότητες του μέλλοντος. 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στάβερης Βορειοηπειρώτες

Εκδήλωση / Από την Αλβανία στην Ελλάδα: Το ιστορικό φωτορεπορτάζ του Σπύρου Στάβερη

Το 1991 ο Σπύρος Στάβερης κατέγραψε τη μεγάλη φυγή και την είσοδο στην Ελλάδα μεταναστών και μεταναστριών από την Αλβανία. Τρεις δεκαετίες μετά, οι εικόνες γίνονται το επίκεντρο της εκδήλωσης «Κοιτώντας τις φωτογραφίες των γονιών μου: 30 χρόνια αλβανικής μετανάστευσης» στο Πάρκο Ελευθερίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΚΡΙΣ ΡΑΝΤΑΝΟΦ

Θέατρο / Κρις Ραντάνοφ: «Από μια μικρή πόλη της Βουλγαρίας βρέθηκα ξαφνικά στο κόκκινο χαλί»

Από τις πιο ευγενικές και χαμογελαστές παρουσίες του ελληνικού θεάτρου, ο ηθοποιός μιλά για τα παιδικά του χρόνια στη Βουλγαρία του «Παραπετάσματος», τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα και τα συναρπαστικά πρότζεκτ που τον απασχολούν σήμερα - από την παράσταση του Εθνικού «Τα φώτα της πόλης/Τσάρλι Τσάπλιν» μέχρι την ταινία «Dodo» του Πάνου Κούτρα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τελικά αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά θα σωθούν οι γυναίκες απ’ το trafficking; 

Οπτική Γωνία / Τελικά, αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά, θα σωθούν οι γυναίκες από το trafficking; 

Τι αλλάζει με την τροποποίηση Φλωρίδη για την παρένθετη κυοφορία και γιατί ο όρος «παρένθετη μητρότητα» είναι λάθος; Η νομικός Μαριάννα Βασιλείου λύνει όλες μας τις απορίες.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Οπτική Γωνία / Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Πολιτικός «παντός καιρού», κυνικός, αλαζόνας, οπορτουνιστής, οπισθοδρομικός με εκσυγχρονιστικό προσωπείο, γίνεται όλο και περισσότερο «βασιλικότερος του βασιλέως» μετά τη μετεγγραφή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις του για τα Τέμπη, τον νέο Π.Κ. και τη χρήση της παρενθεσίας από ζευγάρια ανδρών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Οπτική Γωνία / «Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Η μαζική χρήση AI για τη δημιουργία εικόνων με την αισθητική του Studio Ghibli ανοίγει ξανά τη συζήτηση για το ποια είναι τα όρια της αντιγραφής στην τέχνη. Γιορτάζουμε την προσβασιμότητα ή κηδεύουμε τη δημιουργία;
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ