Ο όρος rendition σημαίνει κατ' εξαίρεση παράδοση, έκνομη μεταγωγή κρατουμένου. Σύμφωνα με αυτή την απόρρητη και παράνομη πρακτική, εκατοντάδες άνθρωποι απάγονται, εξαφανίζονται από τα αρχεία και μεταφέρονται μυστικά σε χώρες όπου επιτρέπονται τα βασανιστήρια, η κακομεταχείριση και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκεί βρίσκονται σε καθεστώς παράνομης κράτησης είτε από αξιωματούχους των ΗΠΑ είτε από αξιωματούχους άλλων χωρών μετά από αίτημα των ΗΠΑ, οι οποίες ηγούνται αυτού του δικτύου των έκνομων μεταγωγών.

Στην ταινία, ο Αμερικανoαιγύπτιος Ανουάρ Ελ Ιμπραΐμι συλλαμβάνεται και μεταφέρεται σε μια χώρα της Βόρειας Αφρικής ως ύποπτος τρομοκρατίας. Η Αμερικανίδα σύζυγός του κάνει τα πάντα για να τον εντοπίσει και αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια ενός παλιού της φίλου, ο οποίος είναι το δεξί χέρι ενός γερουσιαστή με επιρροή. Στο μέρος όπου κρατείται ο Ιμπραΐμι, ο Ντάγκλας Φρίμαν, ένας αναλυτής της CIA, αμφισβητεί την υπόθεση που του ανάθεσαν, όταν γίνεται μάρτυρας της ανορθόδοξης και βίαιης ανάκρισης που υπέστη επί σειρά ημερών ο όχι ακριβώς συμπατριώτης του. Βλέπετε, το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι ο Ιμπραΐμι είναι περισσότερο Αιγυπτιοαμερικανός, παρά το αντίστροφο, αρνούμενος για προσωπικούς λόγους να πάρει την υπηκοότητα που θα αποτελούσε τη δικλείδα ασφαλείας για εκείνον, τη γυναίκα και το παιδί του.

Η ιστορία είναι λίγο πολύ πραγματική, αλλά η επιχείρηση διάσωσης του αδικημένου, ακόμη κι αν συνέβη κάπως έτσι στ' αλήθεια, θυμίζει περισσότερο την ποδοσφαιρική απόδρασητου κρατούμενου από τις τουρκικές φυλακές στο Εξπρές του Μεσονυκτίου, παρά μια σύγχρονη περιπέτεια με δορυφόρους, κινητά και κυνισμό. Παράλληλα, στην ταινία τρέχει η μικρή πλοκή με την κόρη του αρχηγού των τοπικών μυστικών Αρχών και έναν φανατικό Ισλαμιστή που έχασε τον αδελφό του και εκπαιδεύεται με μισή καρδιά για αποστολή αυτοκτονίας - η νότα ειρωνείας και ανθρωπιάς στον παλιό κόσμο, την ίδια στιγμή που η έγκυος σύζυγος του κρατουμένου βρίσκει την Κορίν Γουίτμαν (Μέριλ Στριπ), την άκαμπτη υπεύθυνη της CIA για θέματα τρομοκρατίας, και της φωνάζει απελπισμένα σε ένα διάδρομο του πολιτικού συστήματος. Η διαχωριστική λογική για τη συγκεκριμένη αυθαιρεσία είναι πολύ απλή. Οι ΗΠΑ προτιμούν να θυσιάσουν έναν πολίτη με αμφισβητήσιμα στοιχεία, για να σώσουν χιλιάδες πολίτες που θα πέθαιναν αμέριμνοι, αν δεν τον συλλάμβαναν, κολλώντας στις τυπικότητες. Μόνο που έτσι καταστρατηγούν τις θεμελιώδεις αρχές της χώρας τους και επιβάλλουν μια αντισυνταγματική πρακτική, με την αλλήθωρη υποκρισία ενός Πόντιου Πιλάτου στη μέση της ασύνετης Ρώμης.

Η Έκδοση Κρατουμένου σίγουρα δεν δίνει απαντήσεις και προσκαλεί σε σκέψεις για τη μεθόδευση και την αλαζονεία, αλλά μπλέκει πολλές ιστορίες, καταδεικνύοντας πως δεν μπορεί να αντέξει τη μετωπική σύγκρουση με το θέμα που πραγματεύεται και να το περατώσει δυνατά και απερίφραστα. Θέλει να μας κάνει και να κλάψουμε και να συμπονέσουμε και να αγωνιούμε και να κρατηθούμε σε μια εγκεφαλική ετοιμότητα γύρω από την πολιτική πλευρά του ζητήματος. Με σκηνοθέτη τον ΝοτιοαφρικανόΓκάβιν Χουντ του Τσότσι, η ταινία είναι μια διστακτική προσπάθεια του Χόλιγουντ να κριτικάρει ad hoc και στη βράση μια θολή κατάσταση, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της αν οι θεατές είναι έτοιμοι να διαχωρίσουν τις εικόνες που βλέπουν σωρηδόν στην τηλεόραση και το διαδίκτυο από τη δραματουργική επεξεργασία τους. Πήρε αρκετά χρόνια για να αποκαλυφθούν τα αριστουργήματα με θέμα το Βιετνάμ, αλλά ο χρόνος τρέχει γρηγορότερα πλέον και σε λίγες εβδομάδες θα έχουμε κι άλλες ταινίες για το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Νομίζω πως η μεγάλη ταινία θα αργήσει λίγο - η Κοιλάδα του Ηλά τοποθετήθηκε έξυπνα στην τροχιά του παρόντος, με διαχρονικές φιλοδοξίες.