Όσοι μεγάλωσαν με τα συμπαθέστατα Pokemon, πιθανόν να έχουν ονειρευτεί ήδη στο παρελθόν μια πόλη σαν τη Ράιμ, ένα υβρίδιο σύγχρονης μεγαλούπολης και ματιάς στο μέλλον, όπου άνθρωποι και Pokemon συνυπάρχουν, με τα δεύτερα να μην έχουν μόνο συμπληρωματικό ρόλο στη ζωή των πρώτων.

 

Κλείνοντας, λοιπόν, το μάτι σε έναν πολύχρωμο κόσμο που σέβεται τη διαφορετικότητα, η ιστορία του μικρού Πίκατσου και του νεαρού Τιμ, ο οποίος πληροφορείται ότι έχασε τον πατέρα του, μοιάζει πολύ με μια ανάγκη αναζήτησης του απρόσιτου και ονειρικού.

 

Ο Τιμ, μεγαλώνοντας μακριά από τον πατέρα του, έχει μια εσφαλμένη εικόνα για τον ίδιο, την οποία προσπαθεί να διορθώσει, μαζί με τη σχέση του με τα πλασματάκια, το σύνολο των οποίων γνώριζε απ' έξω και ανακατωτά. Η ιστορία μυστηρίου που προκύπτει κρατιέται δυστυχώς σε βασικό επίπεδο ώστε να μην ξεφεύγει από το είδος της οικογενειακής περιπέτειας στο οποίο εντάσσεται εύκολα και ο Ράιαν Ρέινολντς ως φωνή του Πίκατσου.

 

Παραμένοντας ο ίδιος σε ένα mode παρόμοιο με αυτό του Deadpool, προσαρμοσμένο φυσικά στις PG απαιτήσεις που υπάρχουν, εκτοξεύει ατάκες μανιωδώς και με σύμμαχο τα υπόλοιπα ψηφιακά Pokemon δίνει λίγη περισσότερη ζωντάνια στα όσα κοινότοπα συμβαίνουν λόγω των ελάχιστα δουλεμένων και χάρτινων ανθρώπινων χαρακτήρων της ταινίας.