Σαν το σχεδόν τετραγωνισμένο κάδρο της ταινίας, ο Γιάννης ζει κεκλεισμένων των (δικών του) θυρών ως ένας μοναχικός άνδρας που σπάνια μιλά, εργάζεται ως σιδεράς, κατασκευάζει χειροποίητα κοσμήματα και αποδρά από το στενό κουτί, το αθηναϊκό του διαμέρισμα, για να κυνηγήσει στο δάσος, ελεύθερος από τον επώδυνο θόρυβο και τις μυστικές του φωνές. Φαινομενικά τακτοποιημένος στην απομόνωσή του, ενοχλείται από τον αγριεμένο σκύλο του γείτονα ΜΑΤατζή και αναστατώνεται όταν πληροφορείται πως η μητέρα του έφυγε από τη ζωή, και αναγκάζεται να επιστρέψει σε μια ιδιαίτερη πατρίδα που δεν τον χαροποιεί ούτε στο ελάχιστο. Αφοσιωμένος στην τελετουργία της ασκητικής καθημερινότητας ενός ανθρώπινου βράχου, ραγισμένου, αλλά αδιαπέραστου (ιδανική επιλογή ο ερασιτέχνης πρωταγωνιστής Γιάννης Μπελής που τον ενέπνευσε), ο Πυθαράς, στη δεύτερη ταινία του, που έκανε πρεμιέρα στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης «Meet the Neighbours+», σκηνοθετεί στιβαρά, τονίζοντας δεξιοτεχνικά τις πολύμορφες αντιθέσεις: από τον αστικό κλοιό ως τον αέρα του φυσικού τοπίου και την επίμονη, φωτεινή, φαντασιακή «σκιά» που υποδηλώνει τραύμα από το παρελθόν και άλυτο απωθημένο, αναδεικνύει την εσωτερική βία με μια καθαρή αφηγηματική ματιά στην αποξένωση.