Αν από μεμψιμοιρία κάποιοι προσπαθήσουν να βρουν ψεγάδι στο σίκουελ του Τα μυαλά που κουβαλάς, δεν θα τα καταφέρουν: εκτός από τη φυσιολογική έλλειψη έκπληξης σε αυτήν τη λαμπρή συνέχεια της ριζοσπαστικής δραματικής κομεντί της Pixar που εισάγει τα παιδιά στο δύσβατο σύμπαν των αισθημάτων, το δεύτερο μέρος που βρίσκει τη Ράιλι Άντερσεν ακριβώς στο σημείο όπου σκάει η εφηβεία είναι εφάμιλλο σε ποιότητα και ευρήματα, και ακόμη πιο χορταστικό, αφού στη Χαρά, στη Λύπη, στη Σιχαμάρα και στον Φόβο προστίθεται με φόρα η Ανησυχία (φοβερή η Μάγια Χοκ), και μαζί της η Αμηχανία, η Ζήλια και, με την Αντέλ Εξαρχόπουλος να βαριέται μοναδικά στα αγγλικά με γαλλική προφορά, η Ανία, μια emo σνομπαρία, κολλημένη στο κινητό της, που σηκώνεται από το ανάκλιντρο στο οποίο είναι χυμένη μία και μοναδική φορά! Με τη Χαρά της αθεράπευτα αισιόδοξης και άθελά της ελεγκτικής Έιμι Πόλερ στον βασικό ρόλο της DJ στην κονσόλα των συναισθημάτων, η λεπτή ισορροπία πάει περίπατο, καθώς οι μπουλντόζες της ορμονικής έκρηξης πιάνουν δουλειά στον κρίσιμο υποθάλαμο και μια στρεσαρισμένη Ανησυχία αναλαμβάνει αρχηγικό ρόλο, στέλνοντας τα βαριά βασικά «χρώματα» σε αναζήτηση των παραγκωνισμένων πεποιθήσεων.

 

Οι αφηρημένες έννοιες, που αποτελούν τον βασικό άξονα της ταινίας, αποτυπώνονται τόσο καθαρά και δημιουργικά, που συχνά ξεχνάς πως στην ουσία παρακολουθείς μια περιπέτεια στο κέντρο του εγκεφάλου, με πολύχρωμες μπάλες και φανταχτερές γραμμές να εναλλάσσονται την ίδια στιγμή που η Ράιλι καλείται να αποδείξει στις προχωρημένες συναθλήτριές της και στους στοργικούς γονείς της πως είναι ικανή παίκτρια του χόκεϊ, χωρίς να χρειαστεί να προδώσει τις παλιές της συμμαθήτριες. Στην απέλπιδα προσπάθειά τους να σώσουν την παρτίδα από τον meta εκτροχιασμό, η Χαρά με την αλληλοσυγκρουόμενη παρέα της καταφεύγουν στις παλιές αγάπες της μικρής, έναν μονοδιάστατο μορφονιό από ένα βιντεοπαιχνίδι και ένα τσαντάκι που βγάζει από μέσα του τα πιο απίθανα εργαλεία απόδρασης από δύσκολες καταστάσεις, αρκεί όλοι να φωνάξουν εν χορώ το όνομά του. Ιλαρό και συγκινητικό, το ταξίδι ενηλικίωσης της Ράιλι στρογγυλεύει απογειωτικά με μια ομαδική επιφοίτηση κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα και αποδεικνύει πως η Pixar δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη, έχοντας μέντορα τον γνώστη Πιτ Ντόκτερ και άξιο συνεχιστή τον νεοφερμένο σκηνοθέτη Κέλσι Μαν.