Το ότι το έργο είναι ένα απόλυτο μηδενικό σε όλα τα επίπεδα διαλόγου, ιδεών, σαδισμού, κακών (κλαψιάρικων και υπερβολικών) ερμηνειών δεν μου κάνει εντύπωση. Μάλιστα νοστάλγησα το ξεδιάντροπο camp των διάφορων Scream καιΕίδα το θάνατό σου, έτσι ξενέρωτα που υπονομεύει την πηγή του Κακού. Εντελώς περίεργο, αντιθέτως, μου φαίνεται πώς πολύ ταλαντούχοι επαγγελματίες, όπως ο Πέρσης οπερατέρ του Φίντσερ και του Καρβάι, ο Ντάριους Κόντι, η ενδυματολόγος Λίζι Γκάρντινερ (Όσκαρ για την Πρισίλα), ο συνθέτης Γκρέιαμ Ρεβέλ, άντε και ο Μπεν Στίλερ στην παραγωγή, που του άρεσε η ιδέα και την πούλησε στο στούντιο, δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να βελτιωθεί, έστω και στον τομέα τους, το φιλμ. Μήπως τελικά το αποτέλεσμα μιας ταινίας ανήκει στον άχρηστο ή ικανό σκηνοθέτη της, ό,τι κι αν λένε κάτι μουρλοκακομοίρες (υπάρξεις) που τα βάζουν με τους auteur και τους κριτικούς στα εβδομαδιαία έντυπα, αντί να γράψουν καμιά κριτική που έστω να διαβάζεται;