Στην υπόθεση εκβιασμού εμπλέκεται η ψυχρή σύζυγος του Κοξ, ο ψυχωσικός εραστής της και η ρώσικη πρεσβεία, ανάμεσα σε άλλους. Κουτοί και εξυπνάκηδες σε μια ελαφριά επιλογή των Κοέν, μετά τα Όσκαρ τους για το Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους. Η σάτιρα για την κατασκοπεία, ένα είδος που οριακά αγγίζει την μπουρδολογία, γίνεται ένα ακόμη τέλειο, ιλαρό παιχνίδι στα χέρια των μηδενιστών αδελφών. Διασκεδαστικότατο.

Ο Τζόελ και ο Ίθαν Κοέν στήνουν μια ασταμάτητη ίντριγκα γύρω από ένα τσούρμο ντεμί ή τελείως ηλιθίων, ολοκληρώνοντας τη σχετική τριλογία με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο τους Τζορτζ Κλούνι, που εδώ παίζει το μανιακό εραστή που πιστεύει πως παρακολουθείται συνεχώς. Το κλειδί στο σενάριο-εργόχειρο είναι πως η πλοκή, το μνημόνιο και ο εκβιασμός από τους άσχετους παραλήπτες μοιάζει σοβαρό, πλασάρεται ως τέτοιο, αλλά ταυτόχρονα κανιβαλίζεται από το ύφος και τις κινήσεις των δραστών. Οι Κοέν δεν χρειάζεται να προσθέσουν κάτι παραπάνω: Απλώς αφήνουν σπουδαίους ηθοποιούς να κάνουν τη δουλειά τους και το αποτέλεσμα είναι μια σάτιρα, καλυμμένη πίσω από το μανδύα μιας σοβαρής κωμωδίας με τραγικές συνέπειες.

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για το μηδενισμό των δημιουργών. Τι σημαίνει όμως αυτό ακριβώς; Στην περίπτωση των ταινιών των Κοέν ότι οι πρωταγωνιστές μιας σειράς από παρεξηγήσεις αρπάζουν μια σπάνια και συνήθως τυχαία ευκαιρία και κινούνται λίγο πέρα από τη θέση και τις δυνατότητές τους σε ένα σύστημα που δεν πρόκειται ποτέ να αξιολογήσει την προσωπικότητα και την ψυχή τους. Είτε είναι ηθικοί είτε τυχοδιώκτες, το τέλος που τους περιμένει παραμένει αδιάφορο των προσδοκιών που έχουν οι θεατές, βάση εμπειρίας. Η σταθερά είναι η αφέλεια και η κουταμάρα τους. Όλοι είμαστε λίγο πολύ ηλίθιοι, αλλά οι ήρωες των Κοέν παίρνουν βραβείο. Ενώ λοιπόν ο θεατής πάει να ταυτιστεί με τον συμπαθή, τον φτωχό, ή τον δίκαιο και περιμένει τη λύτρωση, η ζωή του επιφυλάσσει άλλη τύχη. Και όλα αυτά, ενώ είναι εμφανές πως παρακολουθούμε σινεμά και όχι κάποιο ρεαλιστικό πόνημα γύρω από την αδικία και τις συνέπειές της - ένα κινηματογραφικό σύστημα μέσα στις αλήθειες της ζωής. Όπως και στο Καμιά Πατρίδα που οι ήρωες κυνήγησαν τη μοίρα τους στην κόψη, το ζόρι και το κυνηγητό, έτσι και στο Καυτό Απόρρητο ο απολυμένος, ο γυμναστής, η υπάλληλος, η σύζυγος, η εκβιάστρια, ο αλαφροΐσκιωτος και οι υπόλοιποι δεν ακολουθούν συγκεκριμένο σχέδιο. Είναι πιόνια ματαιότητας ενός δημιουργικού ντετερμινισμού, υπαγορευμένου από την πένα και την κάμερα των αδελφών Κοέν.