Τι θα δούμε στο φετινό 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου;
Η φετινή διοργάνωση θα προβάλλει, μεταξύ άλλων, αφιέρωμα στον πολυσχιδή δημιουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο και στον πολιτικοποιημένο ιταλό σκηνοθέτη Μάρκο Μπελόκιο.
Το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, με εμπνευστή και -επι 29 συναπτά έτη- καλλιτεχνικό διευθυντή του τον Νίνο Φένεκ Μικελίδη, ετοιμάζεται πυρετωδώς να υποδεχτεί και φέτος τους φίλους του καλού κινηματογράφου. Πιστό στο πνεύμα του, το Πανόραμα συνεχίζει να αναδεικνύει τον ευρωπαϊκό, αλλά και τον ελληνικό κινηματογράφο, σύγχρονο αλλά και παλαιότερο, χωρίς να παραγνωρίζει κινηματογραφίες από τον υπόλοιπο κόσμο.
Από τις 17 έως τις 27 Νοεμβρίου, το "Τριανόν" και η "Ααβόρα", θα φιλοξενήσουν αφιερώματα σε σημαντικούς έλληνες και ξένους δημιουργούς, αβαν πρεμιέρ πολυαναμενόμενων ταινιών, εκδηλώσεις-έκπληξη, συζητήσεις, master-classes και προβολές μικρού μήκους ταινιών σπουδαστών κινηματογραφικών σχολών. Φέτος, προβάλλεται και ένα ειδικό αφιέρωμα για τα 40 χρόνια της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, και βέβαια, όπως κάθε χρόνο, το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετάσχουν 12 ευρωπαϊκές ταινίες που δεν έχουν αγοραστεί από έλληνες διανομείς. Τα βραβεία του Φεστιβάλ θα απονείμουν τρεις επιτροπές: της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI), της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ), καθώς και των αναγνωστών του περιοδικού "Αθηνόραμα".
To 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου επιφυλλάσσει δύο εκπλήξεις στους φίλους του καλού ελληνικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου: ένα αφιέρωμα με όλες τις μεγάλου μήκους ταινίες του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ως φόρο τιμής στον πρόωρα χαμένο πολυσχιδή έλληνα δημιουργό, αλλά και μια επιλογή ταινιών του πολιτικοποιημένου ιταλού σκηνοθέτη Μάρκο Μπελόκιο. Θα προβάλλει μάλιστα σε αβαν πρεμιέρ και τη νέα ταινία του Μπελόκιο «Sweet Dreams» από το πρόσφατο Φεστιβαλ των Καννών.
Νίκος Παναγιωτόπουλος: ο αναρχικός αριστοκράτης της εικόνας
Στο μεγάλο αφιέρωμα που περιλαμβάνει όλες τις μεγάλου μήκους ταινίες του σκηνοθέτη και αναδεικνύει το πολύπλευρο έργο του πλέον αντισυμβατικού Έλληνα δημιουργού. Ανεξαρτησία του πνεύματος: εάν ο γεννημένος στη Μυτιλήνη το 1941 και σπουδαγμένος στη Γαλλία Νίκος Παναγιωτόπουλος σεβάστηκε και διακόνησε μια αρχή, μια ηθική αξία στην ζωή του και στην τέχνη του, ήταν αυτή. Από την πρώτη του ταινία, τα σαγηνευτικά σουρεάλ "Χρώματα της Ίριδος" το 1974, μέχρι την τελευταία του, την επιδεικτικά άνιση, και περιγελαστική "Κόρη του Ρέμπραντ", το 2015, ο Παναγιωτόπουλος δεν εγκλωβίστηκε ποτέ σε κανένα genre, δεν ακολούθησε ποτέ καμία βολική μανιέρα – γύρισε τις ταινίες του, κι έγραψε τα βιβλία του, ακριβώς όπως ήθελε.
Ο Παναγιωτόπουλος πέθανε το 2016 επί των επάλξεων, στα 74 του χρόνια, προετοιμάζοντας μια ακόμα ταινία. Το τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο "Τίποτα", μιλούσε για έναν άνθρωπο που συμφιλιώνεται με το γήρας και τον θάνατο με αρχοντική χάρη και αναρχικό χιούμορ –ακριβώς όπως και ο ίδιος.
Θα προβληθούν οι ταινίες: Τα χρώματα της Ίριδος (1974), Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978), Μελόδραμα; (1978), Βαριετέ (1984), Η γυναίκα που έβλεπε όνειρα (1987), Ονειρεύομαι τους φίλους μου(1993),
Ο εργένης (1997), Αυτή η νύχτα μένει (1999), Beautiful People (2001), Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου(2002), Delivery (2002), Πεθαίνοντας στην Αθήνα (2006), Αθήνα Κωσταντινούπολη (2006), Τα οπωροφόρα της Αθήνας (2010), Δεσμά Αίματος (2012), Λιμουζίνα (2013), Η κόρη του Ρέμπραντ (2015)
Μάρκο Μπελόκιο: φακός περισκοπίου
Ενας από τους πιο ανήσυχους, αντικομφορμιστές και διανοούμενους σκηνοθέτες της Ιταλίας, ο Μάρκο Μπελόκιο συνεχίζει να κάνει πολιτικό σινεμά γυρίζοντας ταινίες καταγγελίας.
Ο Μάρκο Μπελόκιο είναι ένας ανήσυχος σκηνοθέτης. Ανήσυχος, σαν το περισκόπιο του υποβρυχίου, που αναδύεται από τα βάθη και ερευνά τη θάλασσα γύρω του για στόχους. O γεννημένος στην Πιατσέντζα της Ιταλίας εβδομηνταεπτάχρονος σκηνοθέτης εγκατέλειψε τις σπουδές φιλοσοφίας στο καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου για να σπουδάσει σινεμά στο Λονδίνο.
Το 1965 γύρισε την πρώτη του ταινία. "Οι γροθιές στην τσέπη" θεωρήθηκε μια από τις καλύτερες ιταλικές ταινίες – όμως η επόμενή του, το "Η Κίνα είναι κοντά", ήταν κωμωδία, μια γροθιά στο σαγόνι της σοβαροφάνειας.... Στο φιλμ του "Εν ονόματι του Πατρός" ο ιταλός δημιουργός άσκησε κριτική στην Εκκλησία, στον "Βιασμό στην πρώτη σελίδα" περιέλαβε τον Τύπο, ενώ στο "Βία και μοιχεία" τα βέλη του Μπελόκιο είχαν σαν στόχο τον Στρατό.
Η σοδειά του φακού του, πλούσια: Στο «Καλημέρα, Νύχτα» εστιάζει στην απαγωγή και τη δολοφονία, από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, του Άλντο Μόρο, τέως πρωθυπουργού της Ιταλίας και αρχηγού των Χριστιανοδημοκρατών, ενώ το 2009 καταπιάνεται με την «Κρυφή ερωμένη» του Μπενίτο Μουσολίνι (αληθινή ιστορία). Μερικά χρόνια αργότερα η ταινία του "Ωραία Κοιμωμένη" με τους Ιζαμπέλ Ιπέρ και Τόνι Σερβίλο, έκανε αίσθηση, καθώς αναμόχλευσε τη συζήτηση περί ευθανασίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ρόλου της Εκκλησίας.
Ο καθολικισμός, η υποκρισία, η δίψα για εξουσία αλλά και η αληθινή πίστη, μαζί με την παγκοσμιοποίηση και τις αλλαγές στη σημερινή ιταλική (και όχι μόνο) κοινωνία, είναι μερικά από τα θέματα της ταινίας του «Αίμα από το αίμα μου». H τελευταία του ταινία «Sweet Dreams», που το Πανόραμα θα προβάλλει σε avant premiere, αποτελεί μια ωδή στην μητρική αγάπη.
Θα προβληθούν οι ταινίες: Γροθιές στην τσέπη (1965), Eν ονόματι του πατρός (1971), Kαλημέρα, νύχτα (2003), Kρυφή Ερωμένη (2009), Η Ωραία Κοιμωμένη (2012), Sweet Dreams (2016)
29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, 17 - 27 Νοεμβρίου , "Τριανόν" και "Ααβόρα"
