Η ιδέα −υπερβολική στην κωμικότητά της, αλλά δραματικά δόκιμη− της ξαφνικής εμφάνισης μιας βραχονησίδας που διεκδικούν Έλληνες και Τούρκοι ανάμεσα στη Ρόδο και τα απέναντι παράλια είναι μια φρέσκια παραλλαγή στη «Λούφα», που κάποια στιγμή έμοιαζε να εξαντλείται.

 

Φαντάροι ερίζουν εκατέρωθεν, η πολιτική ηγεσία αδιαφορεί με κορώνες υπεκφυγής, μια σεισμολόγος (Ευαγγελία Συριοπούλου) καταφθάνει και αντιμετωπίζεται σεξιστικά από τον καταρρακωμένο υπεύθυνο της αποστολής (ο Θοδωρής Αθερίδης, σε έξαρση macho μιλιταριστή σε ερωτικούς μπελάδες).

 

Ο σκηνοθέτης Πιέρρος Ανδρικάκος επιδιώκει την ατάκα, τροχονομεί τους χαρακτήρες και γνωρίζει πώς να κρατήσει τις ισορροπίες στο καυτό επεισόδιο που δημιουργείται και στο μπάχαλο που ενσκήπτει, ακόμη κι αν το σενάριο, κάπου στη μέση, εξατμίζεται στην ουσία του και κρατιέται από sitcom παρεμβολές, ακόμη και από μια βιντεοκλιπίστικη ονειροφαντασία με πρωταγωνίστρια τη Φουρέιρα.

 

Το «Αιγαίο SOS» είναι ανώδυνο, εύθυμο, ευχάριστο, εν γένει καλοφτιαγμένο, που αυτοπεριορίζεται − και στερείται επιλόγου.