Ένα μικρό θαύμα χαρακτήρισε ένας αμερικάνος κριτικός την ταινία Αυγή της Απόδρασης, μια έξυπνη ποπκόρν ταινία, συμπληρώνοντας στο σχολιασμό του. Με δεδομένη τη βλακεία των πολεμικών ταινιών που κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό, μπορεί και να μην έχει εντελώς άδικο.

Φυσικά, ο Χέρτσογκ δεν έκανε ακριβώς πολεμική ταινία, επιλέγοντας να εξιστορήσει το χρονικό της απόδρασης ενός πιλότου του αμερικανικού στρατού στο ξεκίνημα της εμπλοκής στο Βιετνάμ, το 1965. Στην πρώτη του κιόλας αποστολή, ο γερμανικής καταγωγής Ντίτερ Ντέγκλερ καταρρίπτεται και φυλακίζεται σε μια καλύβα στη ζούγκλα, όπου μαζί με λίγους ακόμη κρατούμενους σχεδιάζει την απόδρασή του. Το σκηνικό είναι γνώριμο: Άνδρες στα πρόθυρα της παράνοιας, αντιμέτωποι με ακραίες καταστάσεις και τα αντικειμενικά εμπόδια ενός αφιλόξενου εξωτικού περιβάλλοντος, στο κυνήγι της επιβίωσης μέσα από αντιξοότητες. Από τους τοίχους από μπαμπού, ο ανυποψίαστος στρατιώτης θα καταλήξει σε μια φυσική κόλαση, πολύ μακριά από το όνειρο ενός ιδανικού πολέμου, με ένδοξες πτήσεις και εξωτικό σεξ για να ξεχνάει τη ζεστασιά του γυρισμού στην πατρίδα.

Ο Χέρτσογκ το έχει ξανακάνει στο παρελθόν με περισσότερη τόλμη και σκηνοθετική αιχμή, βοηθούμενος από άλλου τύπου παραγωγές (πιο οπερετικές) αλλά και από τον εξωφρενικό Κλάους Κίνσκι, με έναν αξιοζήλευτο έλεγχο σε ιστορίες που δείχνουν να οδηγούνται μαθηματικά στην αναρχία και το βιασμό της φύσης. Τον ενδιαφέρει πάντα η δοκιμασία και η αντοχή, βάζει τους πρωταγωνιστές σε παρατεταμένα τεστ και δοκιμάζει την ισορροπία ανάμεσα στη σύμβαση της ερμηνείας και έναν αβίαστο νατουραλισμό, και μερικές φορές καταφέρνει να αποσπάσει ένταση από αυτούς και να παράγει σασπένς. Μέχρι να το πετύχει, έχει κυλήσει ένα μάλλον βαρετό σαραντάλεπτο.