Όσα πέτυχε η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπουργκ στον χώρο της ομοσπονδιακής Δικαιοσύνης στις ΗΠΑ ήταν τόσο σημαντικά που την καθιέρωσαν ως ένα δημόσιο πρόσωπο της χώρας και ένα φιλμ που τα εξιστορεί ήταν αναμενόμενο.

 

Από την ώρα που η δημόσια συζήτηση για τη διάκριση των φύλων έχει αναζωπυρωθεί, ειδικότερα στην κινηματογραφική βιομηχανία, αυτή η ήταν η πιο κατάλληλη περίοδος για να υπενθυμίσει στο κοινό ότι η ισότητα των δύο φύλων δεν επιτεύχθηκε όταν γράφτηκε με μια φράση στη συνταγματική αναθεώρηση αλλά χρειάστηκε επιμονή και πείσμα για να αλλάξουν αντιλήψεις αιώνων.

 

Η ταινία της Μίμι Λέντερ (Deep Impact) τα έχει όλα αυτά υπ' όψιν, καθώς το περιεχόμενο μπορεί να κάνει τη δουλειά από μόνο του, όμως είναι ενοχλητικά διεκπεραιωτική και κατασκευασμένη μέσα από κανόνες φθηνού δικαστικού δράματος που μοιραία συρρικνώνει το μέγεθος όσων έκανε η ηρωίδα.

 

Με μια Φελίσιτι Τζόουνς τόσο υπερβολική που θυμίζει σε στιγμές τη Ρις Γουίδερσπουν στο Legally Blonde, προσπαθώντας να ορθώσει το ανάστημά της ανάμεσα σε δεινόσαυρους του νομικού συστήματος, που αντιστοίχως παίζουν σαν κακοί δεινόσαυροι, το φιλμ χάνεται κάπου ανάμεσα σε υπερφίαλες ατάκες και την ανεξήγητη θεατρικότητα, από την οποία διασώζεται μόνο ο Άρμι Χάμερ.