Σήμερα. Η Άννα υποφέρει από θανατηφόρα ασθένεια, αλλά, παρόλ’ αυτά, κερδίζει τον θαυμασμό την γιατρών με το θάρρος της. Ο Μπρούνο έχει κόψει όλους τους δεσμούς με την οικογένειά του, το παρελθόν του. Είναι δάσκαλος σ’ ένα σχολείο και ζει μια ζωή χωρίς πάθος και συγκινήσεις. Η αδερφή του Βαλέρια τον πείθει να γυρίσει στην πόλη για να πει το τελευταίο αντίο στη μητέρα του. Αποφασίζει διστακτικά να επιστρέψει στο Λιβόρνο, για να συναντήσει τη γυναίκα που αντιστέκεται σε όλες τις ιατρικές προβλέψεις. Αυτή η συνάντηση τον αναγκάζει ν’ αποδεχτεί το παρελθόν που τόσα χρόνια προσπαθεί να ξεχάσει. Τις μέρες και νύχτες που πέρασε αναζητώντας ένα μέρος να μείνει, γιατί τους άφησε στους δρόμους ο ζηλιάρης πατέρας τους.

Η ανεπιτυχής υποβολή της Ιταλίας για τα περσινά Όσκαρ είναι ένα ανενδοίαστο μελό που βαδίζει με φλασμπάκ που αγγίζουν την υστερία και τροχοδρομεί σ’ ένα παρατεταμένο, νοσταλγικό αντίο στην παρεξηγημένη από την επαρχιώτικη στενομυαλιά του Λιβόρνο μητέρα από τον νωθρό γιο και την ευσυγκίνητη κόρη. Καταφατικός παιάνας για την οικογένεια από τον Πάολο Βιρτζί, ο οποίος είναι ικανός αφηγητής με αίσθηση για την εποχή. Παρά την υπερβολή σε πολλά σημεία της ταινίας, η σύζυγος του σκηνοθέτη, Μικαέλα Ραματσότι, νικήτρια στα βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο, είναι όντως αξιοθέατη λόγω ταλέντου και ομορφιάς.