Οι ισπανόφωνες ταινίες μυστηρίου κερδίζουν συνεχώς έδαφος και στη χώρα μας, καταφέρνοντας να πείσουν ένα μεγάλο μέρος του κοινού παρά τις απιθανότητες των περισσότερων σεναρίων που στηρίζουν το σύγχρονο αυτό είδος, από το οποίο η Κατηγορούμενη παίρνει αποστάσεις από την αρχή και τις διατηρεί ως το τέλος.

 

Παρά το ότι η υπόθεση βασίζεται σε μια υπόθεση δολοφονίας που είναι δύσκολο να διαλευκανθεί, ο Αργεντινός Γκονζάλο Τομπάλ αποβάλλει από την ταινία του το στοιχείο της έρευνας και στέκεται αποκλειστικά στο πρόσωπο και τις αντιδράσεις της κατηγορούμενης, στην οποία χαρίζει τον τίτλο.

 

Τα ασταμάτητα κοντινά στην πρωταγωνίστρια Εσπόζιτο και το παιχνίδι με το μαλλί της που από μακρύ και κρυψώνα του μισού της προσώπου γίνεται κοντό, αποκαλύπτοντας το βλέμμα της, η ανάγκη της για επαφή και η κατατονική αντίδρασή της σε όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της δίκης μαρτυρούν μια προσέγγιση καταγγελτική των media που καλύπτουν το γεγονός αλλά και της μεγαλοαστικής οικογένειάς της που φαίνεται να χτίστηκε σε ανίσχυρα θεμέλια.

 

Ενώ όμως ο στόχος του σκηνοθέτη είναι έξυπνος, η δομή της αφήγησης παραμένει ανερμάτιστη και από ένα σημείο κι έπειτα συμβιβαστική, πετώντας ψήγματα μυστηρίου πάνω στην κριτική του και ποντάροντας πολύ περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε στις ασάφειες της υπόθεσης.