25 Αυγούστου 1944. Οι σύμμαχοι εισβάλλουν στο Παρίσι. Η Βαρσοβία έχει καταστραφεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα από τους Γερμανούς. Λίγο πριν από την αυγή, ο Ντίτριχ φον Σόλτιτζ, Γερμανός στρατιωτικός διοικητής στο Παρίσι, ετοιμάζεται να εκτελέσει τις εντολές του Αδόλφου Χίτλερ: να ανατινάξει το Παρίσι. Γέφυρες και μνημεία είναι έτοιμα να εκραγούν... κι όμως το Παρίσι δεν καταστρέφεται. Ποιοι ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Σόλτιτζ να αρνηθεί να υπακούσει τις διαταγές;

Ο βραβευμένος με Όσκαρ για το Ταμπούρλο, Φόλκερ Σλέντορφ, σκηνοθετεί και συνυπογράφει το σενάριο, μαζί με τον συγγραφέα του θεατρικού έργου Diplomatie, Σιρίλ Ζελί, της ταινίας Η νύχτα πριν πέσει το Παρίσι, η οποία ακούγεται σαν ιστορία επιστημονικής φαντασίας: το Παρίσι, όπως το γνωρίζουμε, δεν θα υπήρχε, αν ο διοικητής της Βέρμαχτ στη γαλλική πρωτεύουσα, Ντίτριχ φον Σόλτιτζ, δεν παράκουε την τρομακτική εντολή του Χίτλερ να ανατιναχτούν σταδιακά 33 γέφυρες, η Παναγία των Παρισίων και ο Πύργος του Άιφελ λίγο πριν από την υποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων. Κανείς δεν είναι σίγουρος για την πραγματική αιτία που ο στρατηγός σήκωσε το βάρος μιας τέτοιας απόφασης κι έσωσε μία από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου από την καταστροφή, αλλά η δραματοποίηση της καταγεγραμμένης συνάντησης ανάμεσα στον Σόλτιτζ και τον πρόξενο της Σουηδίας στο Παρίσι, Ραούλ Νόρντλινγκ, αποτελεί μια διαλογική χορογραφία υψηλού πνεύματος, άσκησης της λογικής και απρόσμενης συγκίνησης, καθώς το πολιτικό πρόβλημα μετατρέπεται σε βαθύ, προσωπικό δίλημμα, και για τον ουδέτερο και επινοητικό Σουηδό που θέλει να κερδίσει ένα πολύπλοκο στοίχημα πέρα από τις υποχρεώσεις του, και για τον βετεράνο στρατιωτικό, που αν δεν εκτελέσει τις άνωθεν εντολές, θα παραβεί τις διαταγές και, κυρίως, θα προκαλέσει μοιραία αντίποινα προς τη σύζυγο και τα τρία παιδιά που έχει αφήσει πίσω. Στην αρχή της ταινίας, ο Σόλτιτζ χαμηλώνει τα μάτια του όταν αναφέρεται στο καθήκον, λες και γνωρίζει εκ των προτέρων πως η σύγκρουση με τη συνείδησή του δεν θα αργήσει να έρθει. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε, αλλά ο Σλέντορφ, δεινός κινηματογραφιστής, δοκιμασμένος σε είδη που καλύπτουν τα πάντα, από το ντοκιμαντέρ μέχρι τη βαριά αλληγορία, διαπερνά τους τοίχους της κρίσιμης σουίτας του ιστορικού ξενοδοχείου Meurice και συνθέτει ένα πορτρέτο ανθρώπων στα όρια, ανάμεσα στην πλάνη και τον ηρωισμό. Ο Άρεστρουπ και ο Ντισολιέ κινούνται υπέροχα μέσα στον χώρο και ανάμεσα στις γραμμές: δεν είναι τόσο τι λένε, αλλά τι εννοούν με την κατακτημένη στρατηγική των χαρακτήρων και τη δεδομένη δεξιοτεχνία τους ως ηθοποιών.