Καταδικασμένο σε μια γρήγορη συνέχεια κάθε χρόνο, το franchise της Κάθαρσης προσπαθεί να παραμείνει ενεργό σε ένα θέμα που το σινεμά χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο, τον υπερπληθυσμό ως απειλή, η αντιμετώπιση της οποίας οδηγεί σε απάνθρωπες λύσεις.

 

Έχοντας ως κινητήριο μοχλό το flashback που μας συστήνει στην ιδέα της Κάθαρσης, δηλαδή την απόφασης, για ένα βράδυ τον χρόνο, να μην τιμωρείται κανένα έγκλημα, το τέταρτο φιλμ της σειράς προσπαθεί να γίνει πολιτικό και να βρει ομοιότητες με την Αμερική του σήμερα.

 

Αυτό που καταφέρνει είναι να παρουσιάσει μια σειρά από μονοδιάστατους χαρακτήρες, μια εντελώς αφελή ψυχολόγο με το πρόσωπο της Μαρίζα Τομέι, που είναι εντελώς εκτός κλίματος, τον προφανή «κακό» πολιτικό που αγωνίζεται για την επικράτηση της διαβολικής ιδέας του και αρκετούς Αφροαμερικανούς από μικρές φτωχογειτονιές που τραβούν τα πάνδεινα πριν μας υπενθυμίσουν άτσαλα ότι η ανθρωπιά στο τέλος θριαμβεύει.