Από την αρχή της καριέρας της η Κατρίν Κορσινί είχε δείξει πως δεν χαρίζεται σε εραστές που πεισμώνουν και δαγκώνουν: στο Les Amoureux του 1994 η Βιβιάν συναντιέται με τον 15χρονο ετεροθαλή αδελφό της (Πασκάλ Σερβό) μετά από χρόνια σε μια σαρκική ιστορία ταύτισης της επιτακτικής χειραφέτησης με την αμφίσημη σεξουαλικότητα.

 

Το Μια αγάπη ανέφικτη (ένα από τα μεστότερα και πιο ψαγμένα γαλλικά σινερομάντσα των τελευταίων ετών), ενδιαφέρων σύνδεσμος με εκείνη την πρώτη της επιτυχία, ξεκινά με εραστές παθιασμένους, συγχρονισμένους στον έρωτα, αποσυνάγωγους στον χειρισμό και τις προτεραιότητες, τραγικούς και τρυφερούς μαζί, αναπόφευκτα μοιραίους.

 

Συνεχίζει με τη γλυκόπικρη «τιμωρία» τους, τον καρπό του έρωτά τους, την κόρη που μεγάλωσε μόνο με τη μάνα και δεν την αναγνώριζε ο πατέρας για λόγους σαφώς ταξικούς και ασυνάρτητα φιλοσοφικούς. Η Κορσινί μεταφέρει στην οθόνη το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα της Κριστίν Ανγκό και προσπερνά τους σκοπέλους της εύκολης συγκίνησης και τα μονοπάτια του κολλώδους μελό.

 

Το Μια αγάπη ανέφικτη (ένα από τα μεστότερα και πιο ψαγμένα γαλλικά σινερομάντσα των τελευταίων ετών), ενδιαφέρων σύνδεσμος με εκείνη την πρώτη της επιτυχία, ξεκινά με εραστές παθιασμένους, συγχρονισμένους στον έρωτα, αποσυνάγωγους στον χειρισμό και τις προτεραιότητες, τραγικούς και τρυφερούς μαζί, αναπόφευκτα μοιραίους.

 

Εύλογα, ποντάρει στη γυναικεία ματιά πάνω στις σχέσεις αγάπης, αλλά εξετάζει δημιουργικά την ατραπό της προσωπικής ταπείνωσης: η Ρασέλ δεν γνωρίζει πολλά ως όμορφο επαρχιωτάκι στα τέλη του '50, σαγηνεύεται από τον γόη ποζέρ και σκαλώνει, αδυνατώντας να τοποθετήσει τις επιθυμίες της παράλληλα με τη λογική. Έχει όλα τα φόντα, το μυαλό, την αντίληψη, την καρδιά, αλλά υποκύπτει σε εμπόδια σύμφυτα με τη νοοτροπία της εποχής της.

 

Αν η ταινία έμενε μόνο στο ερωτικό κομμάτι, θα ακολουθούσε μια κλισέ διαδρομή ως τον μανιχαϊσμό του συγκεκριμένου μύθου ‒ καταστροφή ή happy end. Η συνέχεια με την έφηβη κόρη καθρεφτίζει το πρόβλημα που ανέκυψε και αναβλήθηκε συστηματικά, αντί να λυθεί. Η δυναμική ανάμεσα στη μητέρα, τον διακοπτόμενα παρόντα πατέρα και το παιδί της περνά από ψυχαναλυτικά κύματα, με συγκρούσεις και απορρίψεις που έρχονται να υπενθυμίσουν πως ακόμα και αν τα πάθη παγώνουν, οι εκκρεμότητες στοιχειώνουν.

 

Η Βιρζινί Εφιρά προβιβάζεται πανηγυρικά από κομεντιέν σε δραματική ηθοποιό απαιτήσεων, κρατώντας έναν χαρακτήρα με διλήμματα και εκρήξεις στο πέρασμα αρκετών δεκαετιών ‒ αν και κάπως υπερβολική η αυτοπεποίθηση της Κορσινί να μην αλλάξει πρόσωπο ή να μεταμορφώσει, ποντάροντας στην ψυχολογική πειθώ.

 

Οδηγείται από ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας, υφέρπον και διαβρωτικό, που καθορίζει τη θέση και τις διεκδικήσεις της, την ψαλιδίζει, αλλά της δίνει μικρές προθεσμίες να σκεφτεί περισσότερο συμπεριφορές και λάθη. Αυτό είναι ένα από τα προτερήματα του Μια αγάπη ανέφικτη, οι χρονικές ανάσες σε ένα χαώδες υλικό που διασχίζει γεγονότα και εποχές, χωρίς να στριμώχνεται σε αντικειμενική αφήγηση.