Για τα μικρά μεγέθη της παραγωγής του εν λόγω animation είναι αξιοθαύμαστη η επιμέλεια με την οποία έχει σχεδιαστεί το δάσος του Αμαζονίου, όπου σουλατσάρει η Αΐνμπο. Η τελευταία είναι μέλος μια φυλής που έχει χάσει την επαφή της με τα πνεύματα του δάσους και ζει σε ένα μέρος που μαστίζεται από την κατάρα του Γιακουρούνα, ενός σατανικού πνεύματος. Δεν είμαστε σίγουροι τι ακριβώς προκαλεί η κατάρα, αλλά σίγουρα σκοτώνει τα ψάρια. H Αΐνμπο είναι η μόνη που μπορεί να σπάσει την κατάρα, ίσως επειδή μπορεί να επικοινωνήσει με τα πνεύματα, εν προκειμένω έναν τάπιρο και ένα αρμαντίλο, ίσως και επειδή το όνομα της φιγουράρει στον τίτλο της ταινίας.

 

Θα έλεγες ότι τα animation μικρότερων εταιρειών που δεν μπορούν να συναγωνιστούν τα μεγαλύτερα σε επίπεδο παραγωγής θα επιχειρούσαν να προτάξουν τη δύναμη της αφήγησης, την έμπνευση, το μεράκι και την εφευρετικότητα ώστε να τα συναγωνιστούν. Αμ δε! Στον δρόμο προς τις διεθνείς αγορές, οι δημιουργοί της Αΐνμπο επιλέγουν να κοπιάρουν επιτυχημένα και αγαπημένα ντισνεϊκά animation.

 

Από τη Moana θα πάρουν τον εξωτισμό, την κατάρα και κάτι ακόμα που δεν κάνει να γράψουμε, επειδή είναι spoiler, από την Pocahontas τη σύγκρουση πολιτισμών και το οικολογικό πνεύμα και από το Lion King τους… Τιμόν και Πούμπα. Ίσως το πιο ξεδιάντροπο δάνειο της ταινίας να είναι η ομοιότητα των δύο πνευματικών οδηγών της Αΐνμπο με το δημοφιλές animated κωμικό δίδυμο.

 

Με αυτά τα υλικά οι δημιουργοί θα σκαρώσουν μια οριακά (ακατ)ανόητη πλοκή, που τα μικρότερα παιδιά θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν. Τα τελευταία, βέβαια, ίσως θελήσουν να εξερευνήσουν το τροπικό δάσος παρέα με την Αΐνμπο και ξεγελαστούν από τις περιστασιακές χαριτωμενιές. Οι ενήλικες, από την άλλη, θα προτιμήσουν να πάνε στη ζούγκλα με τον Ταρζάν, κι ας τους φάει ο άγριος Γιακουρούνα.