Ποιος είπε πως η δική μας νέα γενιά της κρίσης και της ανεργίας δεν μοιάζει με εκείνη των ΗΠΑ, τουλάχιστον σε έναν βαθμό; Οι Αουτσάιντερς δίνουν ένα μέτρο σύγκρισης με το τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σε εποχές πολύ διαφορετικές από τότε που ο Γκόρντον Γκέκο του Μάικλ Ντάγκλας καταβρόχθιζε με απληστία τα αόρατα δολάρια, ο Τζόρνταν Μπέλφορτ του ΝτιΚάπριο γλεντούσε στο απόγειο των εξαγορών ώσπου κελάηδησε και κατέληξε δάσκαλος πωλήσεων για αρχάριους φαν και ο Πάτρικ Μπέιτμαν του Κρίστιαν Μπέιλ οδηγήθηκε σε αλληγορικό (φονικό) παροξυσμό ως γνήσιος American Psycho.

 

Ήρωας του απλού λαού είναι ο Κιθ Γκιλ (ο Ντέινο, με το κλασικό πρόσωπο του αντιτουριστικού everyman που δικαίως υποπτεύεται όποιος δεν τον γνωρίζει καλά), ένας συνηθισμένος φλώρος, όπως τον αποκαλεί το πειραχτήρι ο αδελφός του (Ντέιβιντσον), ο οποίος αποφασίζει, μετά από πολυετή ένδεια και κακοπληρωμένες δουλίτσες, να στηρίξει την οικογένειά του με χρηματιστηριακές συμβουλές που δίνει από το υπόγειο του σπιτιού του, μπροστά στην ανοιχτή κάμερα του υπολογιστή, σε ειλικρινή, όπως πρεσβεύει, σύνδεση με ένα κοινό που σταδιακά αυξάνεται τον γνωρίζει με το ψευδώνυμο Βρυχώμενο Γατάκι και τον βλέπει σε καθημερινή βάση με την μπαντάνα και το αστείο Τ-shirt του. Είναι μακριά από την κοστουμαρισμένη εικόνα των «γυαλισμένων» επιτυχημένων με τον επιδεικτικό πλούτο και τα χρυσά μαξιλάρια. Επιμένει σε ένα μικρό κατάστημα βιντεπαιχνιδιών, το GameStop, που έχει χαμηλής αξίας μετοχή, σαν να ξέρει κάτι παραπάνω, την ίδια στιγμή που οι καρχαρίες της Wall Street, δηλαδή οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν θρυμματίσει την εταιρεία, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, καγχάζουν, αδυνατώντας να πιστέψουν πως ένας τυπάκος με ισχνό following μπορεί να τους κάνει ζημιά. Ώσπου συμβαίνει το απίθανο, έστω και ως παρένθεση στην κανονική ροή ενός συστήματος με ασπίδες προστασίας και αλληλοβοήθεια που προσπερνά κατάφωρα τη δεοντολογία, και μια στρατιά καθόλου υπολογίσιμων επενδυτών, που στους κύκλους των διακινητών της αξίας των μετοχών αποκαλούνται dumb money, αγοράζει με τα «χαζά» της λεφτά και αντιστέκεται, οδηγώντας σε απελπισία, ή και χρεοκοπία, τους θεωρητικά προνομιούχους κλειδοκράτορες.

 

Με κινηματογραφικό τρόπο και μια αίσθηση του χιούμορ που μαζί με το θέμα παραπέμπουν στο οσκαρικό Μεγάλο Σορτάρισμα του Άνταμ Μακέι, ο Κρεγκ Γκιλέσπι (Εγώ, η Τόνια, Ο Λαρς και η κούκλα του) διασταυρώνει τις ξεχωριστές ιστορίες των εμπλεκομένων, από τον Κιθ και τη σύζυγό του, που έχει την αγωνία αν θα πουλήσει έγκαιρα ή θα συνεχίσει έναν παράξενα ηγετικό αγώνα, και τους άγνωστους ακολούθους, που κι εκείνοι αναρωτιούνται αν θα επιμείνουν ή κάποια στιγμή θα εξαργυρώσουν για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην ή ένα μέρος από τα απραγματοποίητα όνειρά τους, μέχρι τους δισεκατομμυριούχους που κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να σωθούν, καταστρέφοντας. Πρόκειται για αληθινή ιστορία που γεννήθηκε μέσα στην πρόσφατη καραντίνα, τότε που το ενδιαφέρον των νεότερων ανθρώπων μετατοπίστηκε από τα τυχερά στοιχήματα σε πιο πολύπλοκα πονταρίσματα, σε έναν συνδυασμό ανάγκης, ανίας και αντίδρασης στην αδράνεια και τον εγκλεισμό. Οι Αουτσάιντερς διαθέτουν τέμπο και γνώση αλλά και το σχετικό στρογγύλεμα μιας διευρυμένης βιογραφίας που υπηρετεί μια προδιαγεγραμμένη τροχιά κι ένα γνώριμο αφηγηματικό τόξο. Στα συν του Γκιλέσπι είναι η διευκόλυνση της επενδυτικής ορολογίας, που σίγουρα ξενίζει όσους δεν έχουν καμία σχέση με το σπορ.