Για spin off του Σαζάμ ‒που ελάχιστοι θυμούνται, αν και σχετικά πρόσφατη προσθήκη στην γκαλερί υπερηρώων της DC‒, σοβαρό και σκοτεινό, με πρωταγωνιστή τον Rock που όλοι αγαπούν, αλλά ποιος πραγματικά θέλει να βλέπει στους μονολιθικά υπολογισμένους ρόλους που επιλέγει, το Black Adam δεν είναι τόσο κακό όσο θα περίμενε κάποιος, σίγουρα όμως δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο ‒ για πρωτοτυπία, ας μην το συζητήσουμε.

 

Πλατφόρμα για εφέ και μάχες σώμα με σώμα, η φορτωμένη περιπέτεια του σκηνοθέτη αρκετών ταινιών με τον Λίαμ Νίσον και του πρώτου Ορφανού, του Ισπανού Ζομ Κολέ-Σέρα, εξηγεί την ιστορία του Τεθ Άνταμ, ενός αρχαίου σκλάβου που προσπάθησε να προστατεύσει τη χώρα του από έναν σκληρό και άδικο βασιλιά και τάφηκε για να αναδειχθεί σε θρύλο, ήρωα και άγαλμα στην πρωτεύουσα που καταδυναστεύεται από μισθοφόρους. Όταν η μαχητική Αντριάνα, ο γιος, ο αδελφός και ένας φίλος της αποσπούν το χαμένο στέμμα, ο θηριώδης και ανίκητος Άνταμ ζωντανεύει, ωστόσο μια ομάδα σούπερ ηρώων με τον μεγαλοπρεπή τίτλο Αμερικανική Εταιρεία Δικαιοσύνης, συντονισμένων από την Αμάντα Γουόλερ (η Βαϊόλα Ντέιβις) και καθοδηγούμενων από τον αξιότιμο και εντελώς Βρετανό Κεντ Νέλσον, γνωστό και ως Doctor Fate (ο Πιρς Μπρόσναν με σοφία μπαρουτοκαπνισμένου πράκτορα), έχει διαφορετική και σίγουρα ενοχλητικά παρεμβατική άποψη: σπεύδουν στην τσακισμένη πόλη για να αιχμαλωτίσουν τον επικίνδυνο Άνταμ και να επιβάλουν την τάξη επειδή έχουν πρόσβαση σε κρυφά κιτάπια και γνωρίζουν πως δεν ευεργετεί τόσο πολύ τον λαό του.

 

Το δίλημμα της ταινίας είναι κατά βάθος κοινωνικοπολιτικό: οφείλουν οι Αμερικανοί να τροχονομούν κυβερνήσεις σε ξένες, έστω και «τρίτες» χώρες για το καλό, υποτίθεται, της ανθρωπότητας; Στο μετα-ιμπεριαλιστικό ερώτημα, το Black Adam σχεδόν απαντά και στο δίωρο που μεσολαβεί αναλώνεται σε μια επαναλαμβανόμενη και καταπιεστικά οικεία συνθήκη αντιπαράθεσης. Ο Ντουέιν Τζόνσον είναι τόσο προεξοφλημένα και εν τέλει βαρετά καλοήθης κινηματογραφικός όγκος, που ακόμη κι αν τυραννιέται από οργή και θλίψη, το θετικό εκλύεται από την περσόνα του με δεινότητα εφάμιλλη της γροθιάς του ‒ είναι γεννημένος για υπόδειγμα και αξιοποιεί τη δημοφιλία του για πρότζεκτ με μηνύματα και φως.

 

Τουλάχιστον, το Black Adam φέρνει στο προσκήνιο νέα πρόσωπα και, αντίθετα με τους Eternals, δεν λυγίζει από το βάρος της φιλοσοφικής του ευθύνης και το άγχος να κάνει τη διαφορά από τα εδραιωμένα franchise.