Το 9gag και η κουλτούρα των memes έχουν τέτοια διείσδυση στο φιλοθεάμον κοινό, ώστε ανέκδοτα που κάποτε βλέπαμε μόνο ως ψεύτικες ταινίες μέσα στις ταινίες –οι αιμοβόρες εκδοχές του Άμλετ και του Σκρουτζ σε «Last Action Hero» και «Scrooged», τα τρέιλερ στην εισαγωγή του «Tropic Thunder» κ.λπ.– πλέον όχι μόνο παίρνουν το πράσινο φως για να γίνουν κανονικές ταινίες, αλλά δουλεύουν και στα ταμεία.

 

Πρόσφατα είδαμε έναν Άγιο Βασίλη να καθαρίζει τα «άτακτα παιδάκια» σαν άλλος Σβαρτζενέγκερ στην «Άγρια Νύχτα» και τώρα έχουμε την αρκούδα που κάνει κοκαΐνη, αφηνιάζει και ξεκληρίζει τους πάντες για μια μυτιά ακόμα.

 

Το ανέκδοτο, όπως είναι φυσικό, εξαντλείται γρήγορα, το χειρότερο, όμως, είναι πως η ταινία δεν έχει υποψία ρυθμού, αφηγηματικού έρματος και μιας στοιχειώδους μέριμνας για τα κεντρικά και τα επιμέρους κομμάτια που την απαρτίζουν. Είναι φτιαγμένη σαν κακή ταινία, όχι με την επιτήδευση μιας κατασκευής που παραπέμπει σε έναν συγκεκριμένο τύπο σινεμά –βλέπε «Grindhouse»– ούτε καν με την (ευγενή) καφρίλα μιας δημιουργίας που δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, αλλά με την αλαζονική πρόθεση κατάκτησης ενός instant cult status. Και ως γνωστόν, cult γίνεσαι, δεν γεννιέσαι.