Από τα δικαστήρια, όπου έχει να διεκπεραιώσει την υπόθεση ενός παιδικού του φίλου (Μάκης Παπαδημητρίου), ενώ ταυτόχρονα επικοινωνεί με Βρυξέλλες για μια θέση που διεκδικεί, με ενδιάμεση στάση-εξπρές στο διαμέρισμά του, όπου συναντά την απελπισμένη πρώην του και αντιμετωπίζει απρόθυμα τα προσωπικά της προβλήματα, ως το χωριό του πατέρα του για μια δουλειά που μόνο νομότυπη δεν φαίνεται, το Εκεί που ζούμε εξιστορεί ένα αγχωτικό 24ωρο στη ζωή ενός νεαρού δικηγόρου στην καλοκαιρινή Αθήνα του 2014 μέσα από τη συμπυκνωμένη ιστορία ενός νέου ξεκινήματος που αναβάλλεται διαρκώς.

 

Ο Σωτήρης Γκορίτσας επανέρχεται μετά από δέκα και πλέον χρόνια απουσίας, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του (δικηγόρου) Χρίστου Κυθρεώτη, και συλλαμβάνει τον ιδιαίτερο μικρόκοσμο της Ευελπίδων με αυθεντικότητα στην απόδοση, αν και βιασύνη στη σκηνοθετική εκτέλεση, ώσπου να νιώσει πιο άνετα στον δρόμο και τη νύχτα, αφιερώνοντας το δεύτερο μισό του Εκεί που ζούμε στο γνώριμο ιδίωμα του road movie, όταν ο ζορισμένος, πάντα καλοπροαίρετος και ανθρωπιστής Αντώνης Σπετσιώτης (ο εξαιρετικός Προμηθέας Αλειφερόπουλος) αναμετριέται με τον παράγοντα «x» της ζωής του, τον (ίσως όχι και τόσο) απόντα πατέρα, την καταγωγή των αναστολών, των απωθημένων και της ιδεοληψίας του, εν τέλει με το κλειδί του χαρακτήρα και πολλών από τις επιλογές του.

 

Στον συγγραφέα σίγουρα πιστώνονται οι αρετές της εύστοχης περιγραφής της γενιάς των σύγχρονων νεοελλήνων 40άρηδων που εκπροσωπούνται σπάνια, αν όχι άτσαλα, στο εγχώριο σινεμά (ενώ γνωρίζουμε απέξω και ανακατωτά τις ανώδυνες απολαύσεις, τις βαθιές αγωνίες ως και τα παραμικρά τικ ανθρώπων της ίδιας ηλικίας από το σινεμά άλλων χωρών) και στον σκηνοθέτη του Απ’ το Χιόνι και της Δέσποινας ο συχνά αβίαστος συνδυασμός του δράματος με το χιούμορ.

 

Διανθισμένο με πολλούς συμπληρωματικούς χαρακτήρες, από τον συγκρουσιακό τόνο της Μαίρης Μηνά ως πρώην και την υποστηρικτική τρυφερότητα της συναδέλφου και φίλης από τη θεατρική ομάδα (Λένα Παπαληγούρα) ως το σπαρταριστό cameo του αμετάκλητα τσιωλικού Αργύρη Μπακιρτζή στον ρόλο του μεταπασοκικού λαμόγιου αρχιδικηγόρου και την αναμενόμενη στιβαρότητα του Στέλιου Μάινα, το φιλμ αποτελεί μια φυσική και πιο χαλαρή συνέχεια του κινηματογραφικού ενδιαφέροντος του Γκορίτσα για την οικεία παθογένεια ‒ μετά τα νοσοκομεία του Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα στον κόσμο των δικηγόρων, με τον ήρωα να μεταστρέφει το πτυχίο της Νομικής, το πάλαι ποτέ ιερό δισκοπότηρο της κοινωνικής καταξίωσης, σε ημερήσιο διαβατήριο αυτογνωσίας και ενσυναίσθησης.