Πενήντα χρόνια κλείνουν από τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών στο είδος των πολεμικών τεχνών, την περιπέτεια που στάθηκε το διαβατήριο για την αιωνιότητα για τον Μπρους Λι, και μαζί μια απολαυστική ταινία δράσης, γεμάτη πυκνή πλοκή και τρομερές σκηνές, όπως η αξέχαστη μονομαχία στο φινάλε μεταξύ του εκδικητικά ενάρετου Λι και του απροκάλυπτα διαβολικού Χαν στην αίθουσα με τους καθρέφτες και τα πολλαπλά είδωλα που θρυμματίζονται, μέχρι τον θεαματικό… ανασκολοπισμό.

 

Κοσμοπολίτικα ψαγμένο και ταυτόχρονα τζεϊμσποντικό θρίλερ, ο Κίτρινος Πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ (αντιπαρερχόμαστε τον κιτρινισμό του πολύ πιασάρικου πρωτότυπου τίτλου της εποχής εκείνης…) οφείλει την τελειότητά του στις ικανότητες του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Κλάουζ να στήσει τις σεκάνς με το ξύλο σε ένα υπόστρωμα κοινωνικού και προσωπικού προβληματισμού (σύγχρονο δουλεμπόριο, οικογενειακό δράμα) καθώς και στην ενέργεια που προέκυψε από ένα βασικά αμερικανικό συνεργείο που αναγκάστηκε να βρει δημιουργικές λύσεις δουλεύοντας με Κινέζους στην έδρα τους. Ωστόσο ο μύθος του Enter the Dragon ανήκει ολοκληρωτικά στον μικρόσωμο, αλλά τόσο επιβλητικό ηθοποιό και δάσκαλο με τη μαγνητική παρουσία, τη διαίσθηση σε ένα πεδίο που κατείχε μόνο αποσπασματικά και κυρίως τη θέληση να ανακατέψει την τράπουλα σε μια περίοδο μεγάλων αλλαγών.

 

Με την κατάρρευση των στούντιο, οι ταινίες είδους ανθούσαν και οι ανεξάρτητες παραγωγές έφερναν ειδίκευση, αναζητώντας ένα παραγκωνισμένο κοινό. Αγκαζέ με το blaxploitation που έσκιζε σε βαθμό κορεσμού, μικρές ταινίες με ασιατικές πολεμικές τέχνες ξεφύτρωναν και ο Μπρους Λι συμμετείχε σε μερικές από αυτές, αν και δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με τον τρόπο που τον αντιμετώπιζαν. Αποφασισμένος να ξεφύγει από το στερεότυπο, και καθόλου ικανοποιημένος με τη μικρή φήμη του Κέιτο στο Green Hornet, ανέπτυξε μια σειρά που του άρπαξαν μέσα από τα χέρια, γιατί τα στούντιο περίμεναν σύγχρονο φόντο κι εκείνος επέμενε σε γουέστερν πλοκή· τελικά το προσάρμοσαν στον Ντέιβιντ Καραντάιν. Πρόκειται για το πολύκροτο Κουνγκ Φου και ο Λι δεν έλαβε ποτέ credit ούτε χρήματα για την ιδέα του.

 

Με το Blood and Steel στα σκαριά, το πολυπόθητο αμερικανικό του ντεμπούτο φαινόταν κάτι παραπάνω από ορατό, αλλά όταν το σχέδιο δυσκόλεψε, ο φίλος του και παραγωγός Φρεντ Γουάιντραουμπ τον συμβούλεψε να πάει στο Χονγκ Κονγκ και στην ασφάλεια των Shaw Brothers. Μετά από ελιγμούς, που περιγράφει ο Κλάουζ στο βιβλίο του για τα γυρίσματα της ταινίας, η Warner συμφώνησε σε συμπαραγωγή με το Χονγκ Κονγκ, την πρώτη ανάμεσα στις δύο χώρες, και με κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο δολάρια προϋπολογισμό το πρότζεκτ ξεκίνησε, αν και ο Λι κόμπλαρε λίγο πριν από την έναρξη και δεν έλεγε να εμφανιστεί στα πρώτα γυρίσματα.

 

Οι φίλοι και συνεργάτες του διασκέδασαν τις ανησυχίες των στελεχών στην άλλη άκρη του Ειρηνικού και τελικά ο Λι ξεπέρασε τις ανασφάλειες και ίσως τον φόβο επίδοσης και έπιασε δουλειά, με αποτελέσματα που μαγνητίζουν. Οι τραυματισμοί του στο χέρι και στο σώμα και το γερό δάγκωμα από την κόμπρα που δεν είχε ακριβώς ξεδοντιαστεί, για λόγους αυθεντικότητας, αλλά ευτυχώς για τον πρωταγωνιστή είχε στερηθεί το δηλητήριό της, απλώς επέτειναν τις μικρές ιστορίες γύρω από τη μία και μεγάλη, που δεν είναι άλλη από τη θριαμβευτική καταξίωση του Λι στην κορυφή της ποπ κουλτούρας των ’70s.

 

Ξεχωριστός με κάθε του εμφάνιση μέχρι τότε και ολοένα και πιο δημοφιλής κυρίως σε αυτές τις δύο χώρες, έγινε αυτόματα superstar, έμβλημα και πόστερ, σχολή και τάση, έμπνευση για μιμήσεις και παρωδίες, και πολύ γρήγορα τραγική φιγούρα, αφού βρέθηκε νεκρός στο σπίτι μιας φίλης του στο Χονγκ Κονγκ μετά από δείπνο με τον Τζορτζ Λάζεμπι και πέρασμα στους διαλόγους σεναρίου, ούτε τέσσερις μήνες μετά την πρεμιέρα του Enter the Dragon, στις 20 Ιουλίου του 1973. Μπορεί να γλύτωσε από το δηλητήριο του φιδιού, αλλά έφυγε από τη ζωή από θανάσιμη αλλεργία σε παυσίπονο για τις χρόνιες ημικρανίες του. Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει νερό, έμεινε στην Ιστορία με μια ταινία που ξεκινούσε με μία από εκείνες τις φιλοσοφικές ρήσεις που τόσο αγαπούσε: «για να λυγίσεις τον αντίπαλο, πρέπει να καταστρέψεις την εικόνα».