Ο Πέτρος Σεβαστίκογλου βρίσκεται στο στοιχείο του, προσεγγίζοντας δοκιμιακά το ερωτικό σκίρτημα και την πολιτική ανησυχία της νεότητας, δίνοντας φωνή (χωρίς να καταφεύγει σε διαλόγους) σε μια γενιά που εκφράζεται με ιδιωματική αφαίρεση και εσωστρεφή αποσπασματικότητα την οποία η μυθοπλασία δεν καταφέρνει συχνά να συλλάβει. Η Βοή του Κόσμου είναι περισσότερο μια οπτική χορογραφία παρά μια συμπερασματική γραμμική αφήγηση, ένα ντοκιμαντέρ διαθέσεων και τάσεων, το σύνολο πολλών ετερόκλητων, καθημερινών λεπτομερειών ανθρώπων που συναπαρτίζουν ένα νοερό παγκόσμιο χωριό, γυρισμένο σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους, ιδωμένο από πολύ προσωπικό πρίσμα, πολιτικό και οικουμενικό