Όταν ο οραματιστής/επιχειρηματίας/τρίτος πλουσιότερος γήινος, δηλαδή ο πονηρός Μαρκ Ράιλανς, προειδοποιεί την καλή του φίλη, χορηγό, συνεργάτιδα και Πρόεδρο των ΗΠΑ (η Μέριλ Στριπ ως Ρεπουμπλικανή Χίλαρι, πολιτικά αφασική και ύπουλα επικίνδυνη) πως θα πεθάνει από Μπρόντερακ, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι εννοεί και τι ακριβώς θα συμβεί αν τελικά ένας κομήτης στο μέγεθος του Έβερεστ, από εκείνους που αφανίζουν συλλήβδην καθετί έμβιο και τον οποίο εντόπισαν τυχαία δυο χαμηλόβαθμοι αστρονόμοι, συγκρουστεί με τον πλανήτη μας.

 

Σ’ αυτόν τον αστείο και πικρόχολο Αρμαγεδδώνα ο Άνταμ Μακέι σατιρίζει με φούρια και οίστρο την κουλτούρα των παραδοσιακών και social media που αρνούνται να πάρουν οτιδήποτε στα σοβαρά και κινούνται με γνώμονα την ιλαρότητα, ανεξαρτήτως συνθηκών και θέματος.

 

Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, ο οποίος παίδευε επί τέσσερις μήνες το σενάριο μέχρι να πει το ναι, μετατρέπει πανέξυπνα την αποστολή που έχει επωμιστεί σε ρόλο, παίζοντας τον ντροπαλό, νευρικό, αγχωτικό Ράνταλ Μίντι από το Μίσιγκαν. Υφίσταται τα πάνδεινα για να ενημερώσει για το επείγον της κατάστασης και η μεγάλη του στιγμή έρχεται όταν το χάνει και ξεσπάει σαν τον Πίτερ Φιντς στο Δίκτυο. Αντίθετα, η Ντιμπιάσκι της Τζένιφερ Λόρενς είναι παρμένη από την ανακάλυψη της μετωπικής τροχιάς κι έπειτα, και δεν ξεπερνά ποτέ το ότι στην πρώτη της επίσκεψη στον Λευκό Οίκο ένας τριάστερος στρατηγός τής χρέωσε ένα σνακ, από αυτά που διατίθενται δωρεάν!

 

Ο Μακέι δεν διστάζει να προσθέσει τρέλα και ακρότητες στο μείγμα. Φαίνεται πιο απενοχοποιημένος σε σχέση με το Μεγάλο Σορτάρισμα και το Vice, πιο εξοικειωμένος με τον παραλογισμό που προκύπτει από ένα θέμα πιο επιτακτικό.

 

Όλοι οι περιφερειακοί χαρακτήρες, από τον γιο της Προέδρου και αρχιπροσωπάρχη της (Τζόνα Χιλ, κυριλέ και μαστουρωμένος), τη μηδενίστρια/παρουσιάστρια που έχει ξεχάσει τις σπουδές και την προσωπικότητά της (Κέιτ Μπλάνσετ) ως τον αδέσποτο εκχριστιανισμένο του Τιμοτέ Σαλαμέ και την ερωτοχτυπημένη, εγωκεντρική τραγουδίστρια της μόδας (Αριάνα Γκράντε), που νοιάζεται μόνο για τους μανάτους και το μακιγιάζ της, ένας γαλαξίας αστέρων που αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κουκούλι που έχουν χτίσει, λειτουργούν ως οργανικά αξεσουάρ που θα αποκαλυφθούν, όπως έστρωσαν, τη μεγάλη μέρα της κρίσης.

 

Διασταυρώνοντας το ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα με τη Μελαγχολία, ο Μακέι γνωρίζει πως έχει στα χέρια του μια πλοκή που μοιάζει με συνταγή φτιαγμένη με ετερόκλητα υλικά, τα οποία αν παραβράσουν χυλώνουν στην ανία, και μπορεί να εξαντληθεί πολύ γρήγορα, γι’ αυτό και ασχολείται με τις επιπτώσεις τους. «Κοιτάτε Πάνω» λέει η εκστρατεία των λογικών, όσων προτρέπουν τον κόσμο να κοιτάξει στα μάτια αυτό που έρχεται, αφού έχει σταματήσει εδώ και καιρό να «θρώσκει άνω» και βουτάει στα κινητά, όταν δεν βλέπει τηλεόραση. Μην Κοιτάτε Πάνω βαφτίζεται η κυβερνητική καμπάνια. Αυτή ακριβώς η (εκατέρωθεν) απόσπαση προσοχής είναι το θέμα της πιο αστείας ταινίας της χρονιάς.