Ένας συμπαθής τύπος, ευδιάκριτα ιταλικής καταγωγής, που ξεκίνησε με διακωμώδηση της πολιτικής ορθότητας, είδε το παρατηρητικό, βιωματικό stand-up του να βρίσκει ανταπόκριση και να πετυχαίνει με δύο specials στο Netflix, οπότε έγραψε ένα περίπου αυτοβιογραφικό σενάριο, φυσικά με τον ίδιο πρωταγωνιστή, ζήτησε από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο να υποδυθεί τον πατέρα του κι εκείνος απάντησε, όπως συνηθίζει, καταφατικά. Έτσι μάθαμε κι εμείς τον Σεμπάστιαν Μανισκάλκο, ο οποίος παίζει τον Σεμπάστιαν Μανισκάλκο, άρα μας προσκαλεί να τον γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα, αν και, βλέποντας την ταινία που σκηνοθέτησε ευπειθώς η Λόρα Τερούσο, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος και σοβαρός λόγος.

 

Το «Μπαμπάς να σου πετύχει» φέρνει κοντά δυο οικογένειες κωμικά αντίθετου διαμετρήματος, τυπικά δείγματα μεταναστών διαφορετικών ταχυτήτων, του Σεμπάστιαν και του μπαρμπέρη μπαμπά με την αγαπημένη του, που προέρχεται από waspy τζάκι με τένις, κλαμπ και έναν ρατσισμό που ό,τι και να κάνουν δεν κρύβεται. Βασικά κωμικά υλικά, με το εκτόπισμα του Ντε Νίρο σημαντικό στο ανθρώπινο κομμάτι της υπόθεσης του πατέρα που κάνει ρεζίλι τον γιο σε έναν αγώνα δρόμου που κινείται μεταξύ υπερηφάνειας και αμηχανίας.

 

Δεν υπάρχει απολύτως τίποτε που να μην έχουμε ξανακούσει και δει σε αυτό το υποψήφιο για τα βραβεία της «Ημέρας του Πατέρα» φιλμ, αλλά η αθόρυβη ικανότητα του εργατικότερου σταρ όλων των εποχών, όταν του δίνεται υλικό που δεν είναι κάτι σαν το «Dirty Granpa» (προς τιμήν του δεν κρίνει τα σενάρια, ούτε τ’ αλλάζει, πράγμα καλό και κακό γι’ αυτόν), να το ραντίζει με στιγμές συναισθηματικής ενέργειας πατσίζει το wtf των συμμετοχών του σε αυτές.