Η παραγωγή που έβαλε το Πακιστάν στον χάρτη των animation ταινιών, ξεπερνώντας κατά πολύ τα σύνορα της χώρας της, ξεκινά σατιρίζοντας εύστοχα το Slumdog Millionaire στα πρώτα λεπτά, έχοντας ως ήρωα έναν γάιδαρο που στο ζωικό βασίλειο όπου κατοικεί νιώθει ότι όσα όνειρα και να κάνει, θα παραμένει γάιδαρος.

 

Το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας που θα ζήσει βασίζεται σε μια πολιτική πλεκτάνη, καθώς το λιοντάρι, ο βασιλιάς μιας χώρας όπου τα ζώα ζουν ανεξάρτητα από τους ανθρώπους, θέλει να δώσει τον θρόνο του στον τεμπέλη γιο του, κάτι με το οποίο διαφωνεί ο λαός, που ζητά για πρώτη φορά εκλογές.

 

Εκεί δίνεται η ευκαιρία στον ήρωα να αποδείξει ότι έχει κι άλλες ικανότητες, πέρα από την υπομονή, και οι δημιουργοί προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στη σάτιρα που αφορά την πολιτική (μέχρι και σωσίας του Τραμπ εμφανίζεται) και τα ΜΜΕ και στην καθαρή κωμωδία που προκύπτει μέσα από gags.

 

Δεν τα καταφέρνουν το ίδιο καλά στο δεύτερο κομμάτι λόγω και της μέτριας δουλειάς που έχει γίνει στα γραφικά, κάνοντας τους ήρωες να χάνουν σε εκφραστικότητα και προτάσσοντας πολλές φορές τη φασαρία, όταν τελειώνουν οι υπόλοιπες εμπνεύσεις.