Γραμμένο το 1911, το γνωστό παιδικό μυθιστόρημα της Φράνσις Χόγκσον Μπέρνετ φώναζε από νωρίς πως έπρεπε αποτυπωθεί στην οθόνη, κάτι που συνέβη μόλις 8 χρόνια αργότερα και αρκετές φορές μέχρι σήμερα.

 

Η ιδιαιτερότητα της τωρινής μεταφοράς του Μαρκ Μάντεν είναι πως με την ευκολία των CGI ο κήπος της ιστορίας γίνεται ένα πολύ πιο εντυπωσιακό θέαμα, που περνά εύκολα στη σφαίρα του μεταφυσικού έτσι όπως ενώνεται με τις χαμένες ζωές της μητέρας του νεαρού κοριτσιού και της συζύγου του αυστηρού και μοναχικού θείου της, που τη φιλοξενεί.

 

Χωρίς να γίνεται έρμαιο του θεάματός της, καθώς η εικόνα παίζει μεν σημαντικό ρόλο αλλά δεν καταπίνει τους πρωταγωνιστές και τις ερμηνείες τους, η ταινία χάνει σχεδόν ολοκληρωτικά το κομμάτι του μυστηρίου μέσα στο σπίτι και στη γύρω περιοχή, το οποίο συνόδευε παλιότερες μεταφορές, για χάρη μιας πιο σαφούς κατεύθυνσης σε ό,τι αφορά τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται, που είναι πλέον μικρότερες σε σχέση με το παρελθόν.