Ο Ρένι Χάρλιν υπήρξε κάποτε στην εμπροσθοφυλακή της χολιγουντιανής υπερπαραγωγής, τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκεται σε ιδιαίτερη ζήτηση. Το Misfits, που ουδεμία σχέση έχει με το αριστούργημα του Τζον Χιούστον, είναι μια ταινία απάτης, που στα χαρτιά θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την επάνοδό του.

 

Η ταινία βρίσκει λύση στον συνήθη αμοραλισμό του είδους παρουσιάζοντας τους ήρωες ως έναν τύπο σύγχρονων Ρομπέν των Δασών. Είναι όμως τόσο εξυπνακίστικη, τόσο φλύαρη σκηνοθετικά και τόσο κακόβουλη σε σημεία, που ειλικρινά, σε σημεία ευχηθήκαμε να ήταν λιγότερο ενοχλητική και ας έκλεβαν οι ήρωες ακόμα και τα αποθεματικά ενός ορφανοτροφείου. Πιρς Μπρόσναν και Τιμ Ροθ μένουν ουσιαστικά αναξιοποίητοι.