Με το «Man from U.N.C.L.E.» ο Γκάι Ρίτσι παρέδωσε τη δική του εκδοχή του Τζέιμς Μποντ με κάποιες αυτοπαρωδικές πινελιές, μια ακριβή παραγωγή από πίσω του και τον Ντάνιελ Πέμπερτον να στήνει ένα λουσάτο, easy listening μουσικό χαλί που ενίσχυε την κοσμοπολίτικη αύρα του θεάματος.

 

Με το «Οperation Fortune» επιχειρεί τη δική του εκδοχή των «Επικίνδυνων Αποστολών» με επαρκές, αν και όχι ανάλογο μέγεθος παραγωγής, και με την επίδειξη των ικανοτήτων του Στέιδαμ στο «βρομόξυλο» να υποκαθιστά μερικώς τα κοψοχολιαστικά stunts του Τομ Κρουζ.

 

Πλην του Στέιδαμ - Ίθαν Χαντ, η ομάδα απαρτίζεται από τη hacker Όμπρεϊ Πλάζα, τον Κάρι Έλγουις, που μας έχει λείψει σε ανάλογους, σκωπτικούς ρόλους, τον ράπερ Bugzy Malone, που παλεύει να κάνει το πέρασμα στη μεγάλη οθόνη, και τον Τζος Χάρτνετ, που υποδύεται κάπως άνευρα έναν σούπερ-σταρ της μεγάλης οθόνης, ο οποίος επιστρατεύεται ώστε η ομάδα να προσεγγίσει τον κακό της υπόθεσης, έναν εκκεντρικό, πάμπλουτο έμπορο όπλων.

 

Ο τελευταίος φέρει το πρόσωπο του Χιου Γκραντ, ο οποίος μετά το «Πάντινγκτον 2» και κάποιες σχετικές εμφανίσεις σε σειρές, συνεχίζει να υποδύεται αρνητικούς χαρακτήρες – θα τον δούμε σε ρόλο πολύ κακού μάγου και στο επερχόμενο «Dungeons and Dragons». Εδώ έχει ψεύτικο μαύρισμα, επιχειρεί μια μίμηση του Ρέι Γουίνστοουν και αποτελεί τον πιο απολαυστικό χαρακτήρα της ταινίας. 

 

Όποτε ο Ρίτσι καταφεύγει σε γνώριμα trademarks του σινεμά του η μηχανή, περιέργως, χάνει λάδια, όταν όμως σκηνοθετεί δράση με επαγγελματισμό και ενίοτε εμπνευσμένη πλανοθεσία προσφέρει στον θεατή εκείνο το ψυχαγωγικό πακέτο που αναζητούσε εξαρχής, περνώντας το κατώφλι της αίθουσας. Tώρα, για το αν θα καταφέρει να γεννήσει και ένα δικό του franchise με κεντρικό ήρωα τον Όρσον Φόρτσουν του Τζέισον Στέιδαμ, η απάντηση θα δοθεί στα ταμεία.