H Σουζουμέ είναι ένα κορίτσι δευτέρας λυκείου που ζει στη νήσο Κιούσου της Ιαπωνίας με τη θεία της, έχοντας χάσει τη μητέρα της από παιδί. Μια μέρα συναντά στον δρόμο τον Σότα, έναν νεαρό που εμφανώς ξυπνά το ερωτικό της ένστικτο. Ακολουθώντας τον, καταλήγει στα ερείπια μιας παλιότερης καταστροφής, όπου βρίσκει μια πόρτα στη μέση του πουθενά. Ανοίγοντάς τη, ανακαλύπτει πέρασμα σε έναν μαγικό κόσμο που έχει δει σε κάποιο μισοξεχασμένο όνειρο.

 

Μαζί με αυτό, όμως, ανοίγει την πόρτα και σε μια οντότητα  –ένα «σκουλήκι», όπως αποκαλείται στην ταινία– που προκαλεί σεισμούς. Παρέα με τον Σότα, που είναι επιφορτισμένος με το έργο του κλειδώματος ανάλογων θυρών που βρίσκονται διάσπαρτες στην Ιαπωνία, σε μέρη όπου έχουν προκληθεί καταστροφές, θα επιχειρήσουν να τις κλείσουν όλες, πριν να είναι αργά.

 

Συνεχίζοντας να πραγματεύεται το μοτίβο της μνήμης, που αποτέλεσε κεντρική θεματική του Your Name, μιας ταινίας που φιγουράρει συχνά σε λίστες με τις καλύτερες της περασμένης δεκαετίας, ο Μακότο Σινκάι εδώ τη συσχετίζει με το τραύμα, πρώτα το συλλογικό –οι πόρτες βρίσκονται σε μέρη όπου έχουν συμβεί μεγάλες καταστροφές– και μετά το προσωπικό. Αν περνάμε την ερωτική μας ζωή παλεύοντας να θεραπεύσουμε τραύματα της παιδικής μας ηλικίας μέσα από τους ερωτικούς μας συντρόφους, δεν είναι τυχαίο που η ερωτική αφύπνιση της ηρωίδας συνδέεται άμεσα με μια ανοιχτή παιδική πληγή.

 

Μια καρέκλα με τρία πόδια που είχε σκαλίσει η μητέρα της για τη Σουζουμέ συνδέει τον άνθρωπο που ερωτεύεται με το παρελθόν της – κρίμα να σας αποκαλύψουμε με ποιον τρόπο. Για να μπορέσει όμως να συνεχίσει την ερωτική της ζωή υγιώς, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει το παιδικό της τραύμα. Αυτό οδηγεί σε μια από τις λυρικότερες στιγμές της φιλμογραφίας του Σινκάι, σε μια ταινία που φλερτάρει με μια επικότητα εγγύτερη σε anime δράσης, αλλά σε κερδίζει περισσότερο με τις πιο ανθρώπινες, δραματικά φορτισμένες στιγμές της, με κάποιες πινελιές μιγιαζακικού σουρεαλισμού –η εικόνα μιας γάτας που κυνηγά ένα κινούμενο έπιπλο– και με το μαγευτικό, ιριδίζον background.