Η ετοιμόγεννη Άλμπα Ρορβάχερ γίνεται μάρτυρας ενός δυστυχήματος έξω από μια προαστιακή πολυκατοικία στη Ρώμη: ο μεθυσμένος έφηβος γιος του μόνιμα βλοσυρού δικαστή Νάνι Μορέτι και της Μαργκαρίτα Μπούι σκοτώνει μια περαστική και «προσγειώνει» το αμάξι του μέσα στο διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, όπου κατοικεί ο μόνιμα νευρικός Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, μαζί με τη γυναίκα και τη μικρή του κόρη, την οποία υποπτεύεται πως έχει θωπεύσει σε μια βραδινή βόλτα στο πάρκο ο εύθραυστης υγείας γηραιός ένοικος του οικήματος, ο οποίος αναλαμβάνει να τη φροντίζει μαζί με τη σύζυγό του, όταν το ζευγάρι την εμπιστεύεται σ’ αυτούς για περιστασιακό babysitting.

 

Στην όγδοη επίσημη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Καννών, ο νικητής του Χρυσού Φοίνικα και του βραβείου σκηνοθεσίας στην ίδια διοργάνωση Νάνι Μορέτι μεταφέρει το μυθιστόρημα του Ισραηλινού Έσκολ Νέβο και μαζί τη δράση από το Τελ Αβίβ στην ιταλική πρωτεύουσα, μετατρέποντας το υλικό των τριών οικογενειών, συν την περίπτωση του χαρακτήρα της Ρορβάχερ με τον σύζυγο που λείπει για δουλειά, σε ένα αυστηρό μελόδραμα της μεσαίας τάξης με πολλές μικρές λεπτομέρειες και ελάχιστες μεγάλες κινηματογραφικές ανατροπές ‒ και συγκινήσεις.

 

Περισσότερο ενδιαφέρεται για μια καταγγελία των προκαταλήψεων και της ανδρικής κακοποιητικής συμπεριφοράς μέσα από καταστάσεις ξύλινες και υπολογισμένες, έχοντας μάλιστα μερικώς απολέσει το σκηνοθετικό σφρίγος του παρελθόντος και τη διεισδυτική ματιά στον βαθύ πόνο που χαρακτήρισε το οδυνηρό αριστούργημά του, το Δωμάτιο του γιου μου.