To Hollywood Reporter για την νέα ταινία του Αβρανά

Το Hollywood Reporter γράφει, μεταξύ άλλων, για την ταινία Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, που μας εκπροσωπεί στο 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας: 

Στη δεύτερη ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά (Without), πρωταγωνιστεί ο Θέμης Πάνου ως ο πάτερ-φαμίλιας μίας οικογένειας που καλείται να αντιμετωπίσει την αυτοκτονία ενός από τα παιδιά της.

Παραδόξως, μετά το περιστατικό, όλοι συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μη συνέβη τίποτα, ενώ οι λόγοι αυτής της συμπεριφοράς αποκαλύπτονται σταδιακά στην ταινία Miss Violence, μία τυπική ελληνική οικογενειακή τραγωδία που δεν έχει πολλά κοινά με το «παράδοξο νέο ελληνικό κύμα» (Κυνόδοντας, Attenberg). Το πορτρέτο του Αβρανά σε ένα ερμητικά κλειστό οικογενειακό περιβάλλον που διαχειρίζεται όλες του τις υποθέσεις πίσω από κλειστές πόρτες, έκανε τη φεστιβαλική του πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα της 70ης Μπιενάλε, ενώ θα ακολουθήσει η προβολή του στο Φεστιβάλ του Τορόντο.

Το γνωστό τραγούδι Dance Me to the End of Love που εμπνεύστηκε ο Λέοναρντ Κοέν από το ολοκαύτωμα, ακούγεται καθώς το σόι γιορτάζει τα γενέθλια της 11χρονης Αγγελικής, η οποία πηδάει από το μπαλκόνι της πολυκατοικίας. Κοινωνικοί λειτουργοί μιλούν με τη μητέρα της και τον πατέρα της, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν την πράξη της κόρης τους, αλλά μόλις επιστρέφουν σπίτι, γίνεται κύριο μέλημά τους να επανέλθουν στη φυσιολογική τους καθημερινότητα.

Η αποκάλυψη όσων κρύβονται κάτω από την επιφάνεια του οικογενειακού αυτού δράματος αργεί να γίνει, αλλά δεν είναι η «γροθιά στο στομάχι» που η ταινία θα ήθελε να είναι (όπως φαίνεται από τον άγριο τρόπο με τον οποίο ο Αβρανάς προσπαθεί να δομήσει τα όσα θα φανερωθούν). Οι προσεκτικοί θεατές σίγουρα θα παρατηρήσουν από νωρίς τι συμβαίνει και το πιο ενοχλητικό στοιχείο της ταινίας είναι αυτή η γαλήνια επιφάνεια -όπως αποδίδεται στην καλλιτεχνική διεύθυνση και τη φωτογραφία- και η γνώση ότι τα ανείπωτα πράγματα συμβαίνουν εκτός κάδρου και πίσω από τις κλειστές πόρτες. Καθώς το αρχικό αίνιγμα σταδιακά αποκαλύπτεται, η ένταση ξεφουσκώνει για να ακολουθήσει ένα επώδυνα λογικό φινάλε.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ανέκφραστες, στοιχείο κοινό με τις άλλες ταινίες του νέου ελληνικού κύματος, όμως εδώ, η παραδοξότητα και οι συμβολισμοί απουσιάζουν και υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους όλοι δρουν σαν ρομπότ ή πηδούν από τα μπαλκόνια.