«Ο Χρυσοθήρας» του Τσάρλι Τσάπλιν στο Μέγαρο, με συνοδεία ζωντανής μουσικής από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Το αριστούργημα του βωβού κινηματογράφου θα προβληθεί στις 2 Μαρτίου, με τον Στάθη Σούλη στη μουσική διεύθυνση

Κορίνα Φαρμακόρη, 12.2.2018 | 10:30

Οι συναυλίες για κινηματογραφόφιλους της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών συνεχίζονται, καθώς μέχρι σήμερα έχουν στεφθεί με ιδιαίτερη επιτυχία, τόσο στο Ηρώδειο το καλοκαίρι, όσο και στο Μέγαρο Μουσικής.

Αυτήν τη φορά, μετά τον Νοσφεράτου, είναι η σειρά του Χρυσοθήρα να φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής, την Παρασκευή 2 Μαρτίου, με τον Στάθη Σούλη στη μουσική διεύθυνση.

Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι στη συγκεκριμένη ταινία ο Τσάρλι Τσάπλιν δεν είναι μόνο ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής αλλά υπογράφει και τη μουσική. Το κλασικό αριστούργημα του 1925 επενδύθηκε μουσικά το 1942 από τον ίδιο, με την βοήθεια του Μαξ Τερ και ενορχηστρωτών.

Ο Τσάπλιν έκοψε κάποια σημεία της ταινίας, αφαιρώντας ειδικότερα τις κάρτες τίτλων της εποχής του βωβού κινηματογράφου και ηχογράφησε με τη δική του φωνή μια αφήγηση. Τέλος, συνέθεσε τη δική του μουσική για την ταινία όπου συμπεριέλαβε κάποια γνωστά κλασικά θέματα.

Ο Τίμοθι Μπροκ που υπογράφει τη διασκευή για προβολή με ζωντανή ορχήστρα την οποία θα ακούσουμε αναφέρει: «η μουσική αυτής της ταινίας περιλαμβάνει όλα όσα αγαπώ περισσότερο στη γραφή του Τσάπλιν. Είναι τόσο εξαιρετικά ελεύθερη και, στα αυτιά μου, είναι από τις βαθύτερες και σκοτεινότερες μουσικές ταινίας του. (...)

»Όπως στις περισσότερες ταινίες του Τσάπλιν, η μουσική υπηρετεί κατά πρωταρχικό λόγο την επιτυχία της εικόνας. Τον Τσάπλιν απασχολούσε η μουσική που δεν ήταν απλά κατάλληλη αλλά που φόρτιζε τη σκηνή με το απαιτούμενο περιεχόμενο.

»Ναι, στη μουσική του "Χρυσοθήρα" υπάρχει μουσική χιονοθύελλας, μουσική πάλης, μουσική αγάπης, μουσική κέντρου χορού. Όμως, υπάρχει και μουσική γραμμένη για τον λόξυγκα, την πείνα, τον ύπνο, το φαγητό, τις παραισθήσεις, το χιονοπόλεμο, την υποψία, την ταπείνωση, την περηφάνια και την αδιαφορία. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία-κλειδιά τόσο της ταινίας όσο και της μουσικής του».

Ο «Χρυσοθήρας» συγκαταλέγεται στις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, ενώ ο Τσάπλιν μέχρι το τέλος της ζωής του έλεγε ότι θα ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος γι΄αυτήν ακριβώς την ταινία.

Η ιστορία του Μοναχικού Χρυσοθήρα, του γενναίου ανθρωπάκου που αναζητά τη δόξα και το χρήμα στον παγωμένο Βορρά θα ξαναζωντανέψει, μαζί με δύο από τις πιο διάσημες σκηνές της κινηματογραφικής ανθολογίας: το λουκούλλειο γεύμα με τη βραστή αρβύλα και ο περίφημος χορός των πιρουνιών με τα ψωμάκια, με τον οποίο ο Μοναχικός ψυχαγωγεί την αγαπημένη του στα όνειρά του.