Έρχονται γιορτές και μια ταινία με θέμα τη διεξαγωγή ενός πάρτι γίνεται ευκολότερα ελκυστική για το κοινό, ακόμη και αν αυτό το πάρτι δεν είναι χριστουγεννιάτικο. Πόσο μάλλον όταν είναι, αφού βοηθά στη διατήρηση του υπερθετικού βαθμού σε όσα συμβαίνουν, που μπορεί να μοιάζουν εξωπραγματικά, αλλά έχουν τη βάση τους στο πόσο συνηθίζεται το ξεφάντωμα σε αντίστοιχα πάρτι μεγάλων εταιρειών μετά από ατέλειωτες ώρες επαγγελματισμού και πολιτικής ορθότητας. Αυτό υποτίθεται πως σκοπεύει να σατιρίσει η ταινία, αλλά, βέβαια, για να υπάρχει και ένα δραματουργικό ενδιαφέρον, το πάρτι γίνεται με σκοπό να σώσει μια εταιρεία και τις δουλειές πολλών ανθρώπων. Μέσα στη βραδιά θα συμβούν πολλά απρόοπτα που θα αλλάξουν τη σημασία του, πάντως ο συνδυασμός χορού, ουσιών, εξομολογήσεων, τεχνολογικής καινοτομίας (γιατί όχι;) και λαμπερού καστ, καθένας μέλος του οποίου θέλει να έχει έναν ικανό αριθμό δικών του στιγμών άσχετα με το αν δε κολλούν στην πλοκή, δίνει τις περισσότερες φορές ένα κουραστικό αποτέλεσμα, κάνοντας την όλη ιδέα να φαίνεται ως μια χαμένη ευκαιρία για κάτι καλύτερο.