Μας αρέσουν τα whodunit και όντως ενδείκνυνται για θερινό σινεμά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και την απαίτηση μιας σχετικής κατασκευαστικής επιμέλειας, ενός στοιχειώδους ποιοτικού επιπέδου. Στο Invitation to a murder η Μίσα Μπάρτον υποδύεται τη Μιράντα, μια ανθοπώλισσα στα ’30s που διαβάζει μετά μανίας Άγκαθα Κρίστι, έχει παρατηρητικότητα, διορατικότητα και ένστικτο ντετέκτιβ και ονειρεύεται να γίνει ο θηλυκός Πουαρό. Το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα όταν δέχεται πρόσκληση να περάσει το Σαββατοκύριακο στην έπαυλη ενός εκατομμυριούχου μαζί με άλλους πέντε αγνώστους.

 

Ό,τι ακολουθεί σκοτώνει τους Δέκα μικρούς νέγρους και σκυλεύει το πτώμα τους σε μια ταινία που στην καλύτερη περίπτωση παραπέμπει σε μέτριο πιλότο σειράς του ITV, μεταχειρίζεται παιδιάστικα τα σεναριακά hints για την ταυτότητα του δολοφόνου και έχει κατάληξη που παραπέμπει σε… επιστημονική φαντασία ‒ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αυτό με μια απλή μετάθεση της δράσης δύο δεκαετίες αργότερα. Αν ήταν event στο Facebook, θα πατούσες «ενδιαφέρομαι» για να μη φανείς αγενής και μετά θα ξεχνούσες την ύπαρξή του.