Κάνοντας μια παρένθεση από την ακτιβιστική, εξαιρετικά στημένη, δεν λέω, κινηματογραφική δημαγωγία, ο Κεν Λόουτς και ο σεναριογράφος του Πολ Λάβερτι, εξαντλημένοι από το βαρύ δράμα του «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι», το ρίχνουν λίγο έξω με ένα ευχάριστο στο σύνολό του ανάλαφρο παραμύθι παραδειγματισμού, όπου ο ήρωας της ταινίας, ο ταχυδρόμος Έρικ, συναντά το είδωλό του, τον συνονόματο Ερίκ Καντονά, και, ω του παραδόξου, ο γνωστός για τις εκρήξεις και τις ιδιοτροπίες του στα αγγλικά γήπεδα Γάλλος ποδοσφαιριστής δίνει συμβουλές στον εξίσου παρορμητικό και αυτοκαταστροφικό προλετάριο για τη ζωή και την μπάλα, τον έρωτα και τη φιλία.

 

Στη φιλία είναι αφιερωμένη η ταινία, αυτήν τη μπεσαλίδικη λεβεντιά που δεν είναι προνόμιο των Ελλήνων και που ξελασπώνει την ψυχή από τις δύσκολες καταστάσεις. Προς τιμήν του, ο συνήθως προσκολλημένος σε μια συγκεκριμένη θεματική Κεν Λόουτς δείχνει την κοινωνία από την πλευρά που βεβαίως επιθυμεί να τονίσει, αλλά το κάνει μέσω του πλέον λαϊκού των θεαμάτων, του ποδοσφαίρου, με χιούμορ και τη γνωστή νεορεαλιστική υφή, αλλά κυρίως με τη δημιουργική παρέμβαση του απροσδόκητα επινοητικού Καντονά, ο οποίος έφερε πολλές ιδέες στο τραπέζι και αποτέλεσε έμπνευση.