Βασισμένο σε μυθιστόρημα του Ίαν ΜακΓιούαν («Εξιλέωση»), με τον ίδιο να αναλαμβάνει τη μετατροπή του σε σενάριο, το κινηματογραφικό ντεμπούτο του σημαντικού θεατρικού σκηνοθέτη Ντόμινικ Κουκ τον βάζει να βουτήξει στα βαθιά για να προσπαθήσει να βρει αφηγηματικές αρετές του μέσου που θα φωτίσουν περισσότερο τη συμπεριφορά των δύο ηρώων της ταινίας.

 

Σε αντιστοιχία με την «Εξιλέωση» και το αφηγηματικό κρεσέντο του Τζο Ράιτ εκεί, ο Κουκ χτίζει το ρομάντζο του πιο συγκρατημένα, με την αμέριστη βοήθεια της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, των γαλαζοπράσινων φακών του κινηματογραφιστή του και την ώριμη προσέγγιση των δύο νεαρών πρωταγωνιστών του, του Μπίλι Χόουλι και της Σίρσα Ρόναν.

 

Αποπαίδια μιας πουριτανικής κοινωνίας όπου η αλλαγή βρισκόταν ακόμα σε νηπιακό στάδιο, οι ήρωες μοιάζουν λίγοι μπροστά στην πρόκληση να αποκαλούνται σύζυγοι.

 

Η ουσία στη διαχείριση της υπόθεσης είναι ο τρόπος με τον οποίο προκύπτει η αμηχανία της πρώτης νύχτας του γάμου, όπου η έλλειψη σεξουαλικής παιδείας και η αντικατάστασή της από ανερμάτιστες σκέψεις βασισμένες σε προσωπικές εμπειρίες παρουσιάζονται μέσα από καταιγιστικά flashbacks, τα οποία σταδιακά δικαιολογούν τον ελληνικό τίτλο της ταινίας.

 

Αποπαίδια μιας πουριτανικής κοινωνίας όπου η αλλαγή βρισκόταν ακόμα σε νηπιακό στάδιο, οι ήρωες μοιάζουν λίγοι μπροστά στην πρόκληση να αποκαλούνται σύζυγοι, με τον ΜακΓιούαν να προσθέτει, όπως και στο βιβλίο του, αμήχανες νότες χιούμορ, ώστε το αποτέλεσμα να γίνει ακόμα πιο πιστευτό.

 

Ο Κουκ μάλλον τον σέβεται υπερβολικά, όμως σκηνοθετεί πάνω σε γερές βάσεις, μετατρέποντας πράξεις και λόγια μιας νύχτας σε αποτυχημένη ανάβαση ενός Έβερεστ που επεκτείνεται έξυπνα χρονικά στο μέλλον, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο εύρος στο δράμα των πρωταγωνιστών.