Η απέλπιδα προσπάθεια μιας απεγνωσμένης γιατρού να υιοθετήσει ένα νεογέννητο γίνεται ένα κράμα προσωπικού δράματος και κοινωνικού exposé για το ισχύον παραεμπόριο και τους αναπόφευκτους εκβιασμούς, με πολλαπλά θύματα στη διαδρομή.

 

Ο Αργεντινός Ντιέγκο Λέρμαν σχολιάζει, χωρίς ιδιαίτερη πυγμή ή πρωτοτυπία, το δεύτερο κομμάτι, ενώ αποσπά θερμές ερμηνείες από την Μπάρμπαρα Λένι στον ρόλο της γυναίκας που διανύει μεγάλες αποστάσεις, κυριολεκτικά και ψυχικά, για να ισορροπήσει την καλλιεργημένη λογική με το τελεσίγραφο συναίσθημα, και από τη φτωχή μητέρα (η εξαίσια Γιανίνα Αβίλα), ειδικά στη σπαρακτική σκηνή όπου αρνείται να αποχωριστεί ένα μωρό που πασχίζει να παραδεχτεί πως έφερε στον κόσμο.