Η περίπτωση του Σόντερμπεργκ ως ευέλικτου, παραγωγικού δημιουργού που αναλαμβάνει προκλήσεις άγριας ποικιλίας παραπέμπει στο σύστημα στούντιο του Χόλιγουντ στα '30s και τα '40s, όπου σκηνοθέτες με συμβόλαιο πηδούσαν σαν μέλισσες από είδος σε είδος και υπέγραφαν ετησίως από γκαγκστερικά μέχρι κωμωδιούλες. Όσο κι αν φαντάζεται τον εαυτό του στη θέση του Χοκς ή του Γουάιλερ, ο Σόντερμπεργκ ανήκει σε μια άλλη εποχή και οι αναφορές του ενέχουν τόση ειρωνεία και απόσταση από τα θέματα και τα θύματά του, ώστε να τοποθετείται σε πιο κοντινή γειτονιά με τον Γκοντάρ - όποτε δεν παραδίδεται σε αφασικές επιλογές ή συνειδητοποιημένες, γλασάτες περιπέτειες.

Λόγω της ψυχρής κινηματογράφησής του, η στάμπα του Σόντερμπεργκ δεν είναι πάντα κελαριστή. Για κάθε κινητικό Ocean ή Traffic, υπάρχει και μια μονότονη, εστετίστικη σπουδή μεγάλης ή μικρής διάρκειας, όπως το Τσε ή το Σολάρις. Η Συνοδός Πολυτελείας είναι σύντομη αλλά αρκούντως επίπεδη σε πρώτο επίπεδο. Ο λόγος είναι προφανής. Το πορτρέτο ενός call girl στο Μανχάταν, που γράφει τις εμπειρίες του σε ένα μπλογκ και μοιράζεται χαλαρά τη ζωή του με έναν high class γυμναστή, τοποθετείται σε καλαίσθητους χώρους, ακριβά εστιατόρια, λόμπι και σουίτες μεγάλων ξενοδοχείων. Ο διακριτικός φωτισμός συνοδεύει το κενό, τις κουβέντες που διακοσμούν την αγοραπωλησία επικοινωνίας. Ο γκόμενός της, ένα εξίσου όμορφο νέο παιδί, είναι ίσως πιο επιτήδειος στη συναλλαγή με τους πελάτες του - αμφότεροι εμπορεύονται το σώμα. Με το να προσλάβει τη Σάσα Γκρέι, όλοι πιστέψαμε πως ο Σόντερμπεργκ θα πειραματιστεί με το πορνό. Άλλωστε, η ελληνικής καταγωγής σουπερστάρ του είδους αριστεύει στο κινηματογραφημένο κρεβάτι, με αποκορύφωμα την έξοχα τιτλοφορημένη δημιουργία της Sasha Grey's Anatomy!

Η ταινία δεν δείχνει ωστόσο γυμνό, πέρα από μερικές διακριτικές, σχεδόν κλεφτές ματιές στην ποθητή σάρκα της. Δεν πραγματεύεται καν το σεξ. Με χρονικό επίκεντρο την περίοδο πριν τις προεδρικές εκλογές του 2008, οι πελάτες που μπορούν να πληρώσουν το αντίτιμο της συνεύρεσης μαζί της φλυαρούν αγχωμένοι για την οικονομική κρίση, την ώρα που η Σάσα συγκαταβατικά ακούει τον πόνο τους και τρίβει τα χέρια της γιατί το κομπόδεμά της αυξάνεται. Η Συνοδός Πολυτελείας παρατηρεί και εξετάζει ανθρώπους που συνεχώς πουλάνε τον εαυτό τους και, ως άνθρωποι, βρίσκονται στο τσακ να την πατήσουν, ταυτιζόμενοι με τον ρόλο τους ή βρίσκοντας το δάσκαλό τους. Μια από τις καλύτερες σκηνές του έργου έρχεται όταν η Σάσα συναντάει, κακώς εμπιστευόμενη την αστρολογική της διαίσθηση (λαϊκό κορίτσι είναι, τι να κάνει;), έναν τρυφηλό, πανούργο sex phone impresario, που γράφει κι αυτός σε ένα μπλογκ, της προτείνει ένα ταξίδι στο Ντουμπάι και κάνουν κακό σεξ και τη θάβει στη σελίδα του- στον ρόλο ο μέχρι πρότινος κριτικός του «Premiere» Γκλεν Κένι.

Το φιλμ είναι συμπαγές και καταλήγει μια χαρά στο point του. Η δε επιλογή της Γκρέι είναι απολύτως εύστοχη. Περιορισμένη και αυτοσχεδιαστική, cheap και μικρή ντίβα, ατάραχη σαν ακίνητος καθρέφτης μπροστά στο μωσαϊκό της Νέας Υόρκης που την παίρνει επί πληρωμή, εκδικείται το κανονικό της επάγγελμα, φρενάροντας ακόμη και το σνομπ ύφος του Σόντερμπεργκ.