Έρχεται το Café Society του Woody Allen

Μια νοσταλγική, ξέφρενη απεικόνιση της ζωής στο λαμπερό Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’30, δοσμένη με το μοναδικό χιούμορ του σπουδαίου Γούντι Άλεν! Γέννημα-θρέμμα του Μπρονξ, ο Μπόμπι προσπαθεί να συμβιβαστεί με την πεζή ζωή του στη Νέα Υόρκη του 1930, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τα φιλόδοξα σχέδιά του, και τη συνύπαρξή του με την εκκεντρική οικογένειά του: τους γονείς του που καυγαδίζουν συνεχώς, τον αμοραλιστή γκάνγκστερ αδελφό του, την καλοκάγαθη αδελφή του που εργάζεται ως δασκάλα και τον άντρα της, έναν αντικοινωνικό διανοούμενο.

Απεγνωσμένος να ξεφύγει, ο Μπόμπι θα αφήσει πίσω το κοσμηματοπωλείο του πατέρα του και θα φτάσει στον μαγικό κόσμο του Χόλιγουντ. Εκεί, δουλεύοντας για τον μεγαλοατζέντη θείο του, θα ερωτευτεί παράφορα τη βοηθό του, Βόνι, ενώ θα γνωρίσει σύσσωμο τον μικρόκοσμο της Μέκκας του κινηματογράφου: από ντίβες και πριμαντόνες, μέχρι αδίστακτους παραγωγούς και επικεφαλής μεγάλων στούντιο. Η αγάπη, όμως, έχει δικά της σχέδια…

Λίγα λόγια για την ταινία

Μετά το τέλος της ποτοαπαγόρευσης την δεκαετία του ‘30, ένα δυναμικό κίνημα δημιουργήθηκε σε καφέ και εστιατόρια της εποχής, τα οποία έγιναν στέκια της καλλιτεχνικής, και όχι μόνο, κοινωνίας. Όπως στο Λονδίνο και το Παρίσι, ομοίως και στη Νέα Υόρκη, διάσημοι συγγραφείς, ποιητές, σταρ του κινηματογράφου, μπον βιβέρ και αριστοκράτες συνέρρεαν καθημερινά στα μικρά τζαζ καφέ του Γκρίνουιτς Βίλατζ και εμβληματικά κλαμπ όπως το Ελ Μαρόκο, δημιουργώντας έτσι τον όρο «café society». «Αυτή η περίοδος με ενθουσίαζε πάντοτε», λέει ο Γούντι Άλεν. «Ήταν μία από τις πιο συναρπαστικές εποχές που γνώρισε αυτή η πόλη. Όποιος κι αν ήσουν, όπου κι αν βρισκόσουν, τα πάντα ξεχείλιζαν από ενέργεια καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας. Το Χόλιγουντ είχε τους σταρ του σινεμά, ενώ η Νέα Υόρκη είχε πιο σοφιστικέ νυχτερινή ζωή».

Σε έναν νοσταλγικό και συνάμα σαγηνευτικό κόσμο, όπως μόνο ο Άλεν μπορεί να δημιουργήσει, βλέπουμε το πανοραμικό πορτρέτο δύο πόλεων, της Νέας Υόρκης και του Χόλιγουντ, διανθισμένο με μία πλειάδα χαρακτήρων που εκτείνονται από κινηματογραφικούς αστέρες, μέχρι σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους του μόχθου. «Όταν έγραφα το σενάριο», εξηγεί ο Άλεν, «ήθελα να το δομήσω σαν μυθιστόρημα. Όπως σε ένα βιβλίο, αυτή δεν είναι η ιστορία ενός μονάχα χαρακτήρα αλλά όλων των χαρακτήρων μαζί. Η ιστορία αγάπης του Μπόμπι είναι ο πυρήνας, αλλά όλοι μαζί φτιάνουν την ατμόσφαιρα και την ταυτότητα της  ταινίας». Οι αντιθέσεις ανάμεσα στην ζωή στο φτωχικό Μπρονξ και τον μαγικό, ιλουστρασιόν κόσμο του Χόλιγουντ είναι η κινητήρια δύναμη του φιλμ, όπως άλλωστε και το κυνήγι των ονείρων, που -φαινομενικά- μπορούν να βρουν την περάτωση τους μόνο στο λαμπερό Χόλιγουντ. Και όλα αυτά με την αφήγηση του ίδιου του Άλεν: «Έβαλα και την φωνή μου στην ταινία γιατί ήξερα ακριβώς πώς ήθελα να ακουστούν οι λέξεις. Σκέφτηκα ότι θα ήταν σαν να διάβαζα από το δικό μου βιβλίο».

Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από τον φακό του θρυλικού, 3 φορές βραβευμένου με Όσκαρ διευθυντή φωτογραφίας Βιτόριο Στοράρο («Αποκάλυψη Τώρα», «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας») που συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Άλεν, με σκοπό την τέλεια αναπάρασταση της εποχής της δεκαετίας του ’30. «Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι κομβική στην αποτύπωση της ιστορίας που θέλω να πω, και ο Βιτόριο είναι ένας εκπληκτικός επαγγελματίας», είπε ο Άλεν σχετικά με την συνεργασία, που αποτελεί και για τους δύο την πρώτη φορά που γυρίζουν ταινία εξ ολοκλήρου ψηφιακά.

Οι πρωταγωνιστές

Για δεύτερη φορά στη φιλμογραφία του, μετά το «Από τη Ρώμη με Αγάπη», ο Γούντι Άλεν επιλέγει για πρωταγωνιστή του τον Τζέσε Άιζενμπεργκ, έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του που συστήθηκε στο ευρύ κοινό με την εξαιρετική του ερμηνεία στο «The Social Network», ενώ συνεχίζει να μας καθηλώνει ακροβατώντας μεταξύ ανεξάρτητων και μπλοκμπάστερ παραγωγών («Η Συμμορία των Μάγων», «Ο Σωσίας», «Batman VS Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης»). Για τον Άιζενμπεργκ, η εμπειρία της συνεργασίας με τον Άλεν είναι ταυτόχρονα μια μεγάλη πρόκληση αλλά και μια πηγή έμπνευσης. «Είναι αγχωτικό γιατί δεν σπαταλά όλη του τη μέρα στις ίδιες λήψεις και έτσι, ακόμη και αν δεν θεωρείς ότι έκανες ό,τι καλύτερο, θα μείνει η λήψη αυτή στην τελική ταινία. Αλλά είναι ανακούφιση να ξέρεις ότι σε παρακολουθεί και σε διορθώνει κάποιος που μπορεί να επικεντρωθεί στα σημαντικότερα στοιχεία μιας σκηνής και να τα υπογραμμίσει με τον πιο καθαρό, σαφή και έντεχνο τρόπο».

Η έτερη πρωταγωνίστρια, Κρίστεν Στιούαρτ, συμφωνεί: «Αισθάνομαι ότι με έκανε να αφήσω πίσω ό,τι βολικό και εύκολο για μένα, και να δοκιμάσω καινούρια πράγματα. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι έχει μια χαρακτηριστική ελαφρότητα που δεν μου έρχεται φυσικά, αλλά ο Γούντι με οδήγησε να βρω ακριβώς αυτό που χρειαζόταν». «Χωρίς να είναι υπερβολικός ή φορτικός», συμπληρώνει η Μπλέικ Λάιβλι, «ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαστήκαμε. Έλεγε μια ατάκα από το σενάριο και ξαφνικά άλλαζε τελείως τον τρόπο με τον οποίο την σκεφτόσουν. Αυτό που μου άρεσε γενικά στο σενάριο είναι ότι κάθε ένας χαρακτήρας αξίζει να αγαπηθεί, και σωστά. Όμως, όλοι παίρνουν κάτι διαφορετικό: άλλοι εισπράττουν λιγότερη αγάπη, άλλοι περισσότερη, άλλοι από ανθρώπους που δεν θέλουν ενώ ταυτόχρονα αποζητούν την αγάπη ανθρώπων που δεν τους τη δίνουν. Στην αγάπη, δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι καλύτερος από κάποιον άλλον – το θέμα είναι απλώς το ποιος κάνει την καρδιά σου να χτυπήσει λίγο πιο γρήγορα». Στο «Café Society», ο Άλεν λέει μια ιστορία για αυτό ακριβώς το οξύμωρο σχετικά με τα συναισθήματα και τις αποφάσεις στις οποίες οδηγούν: «Η ζωή είναι σαν ένα τεράστιο μωσαϊκό, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορείς να δεις μόνο λίγες πέτρες – δεν μπορείς να δεις όλη την εικόνα. Είσαι υπεύθυνος για τις αποφάσεις που παίρνεις, αλλά δεν τις παίρνεις έχοντας όλες τις πληροφορίες που μπορούν να τις επηρεάσουν. Πάντα αναρωτιέσαι τι θα είχε συμβεί αν είχες πάρει διαφορετική απόφαση – ή αν οι αποφάσεις που πήρες ήταν οι σωστές».

25 Αυγούστου στους κινηματογράφους