ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

 

Το Sea of Trees του Γκας Βαν Σαντ ξεκινάει υπέροχα, έχοντας ήδη ένα υπέροχα τραγικό concept: ο Μάθιου Μακόναχι ταξιδεύει στο Τόκιο για να αφαιρέσει τη ζωή του στο διαβόητο για τις αυτοκτονίες δάσος Αοκιναχάρα, στους πρόποδες του όρους Φούτζι. Λίγο πριν από την τελευταία πράξη προσπαθεί να σώσει έναν Ιάπωνα (Κεν Γουατανάμπε) που παραπατά, σε κακή κατάσταση, ανάμεσα στους βράχους και τα δένδρα, ενώ εμείς βλέπουμε αναδρομικά την προβληματική σχέση του με τη σύζυγο, που υποδύεται η Νεϊόμι Γουότς.Ο Αμερικανός υπόσχεται μια περιπλάνηση φαντασμάτων σε ένα ιδανικό τοπίο, αλλά παλινωδεί χωρίς τελειωμό ανάμεσα στο κλισέ οικογενειακό μελό και την ενοχική κατάρρευση ενός επιστήμονα που αδυνατεί να συλλάβει την έννοια του μεταφυσικού, σε έναν από τους στοιχειωμένους, μυθολογικά, φυσικούς χώρους του πλανήτη. Στην πλούσια εργογραφία του, ο Γκας Βαν Σαντ φαίνεται να γυρίζει τη μία ένα φιλμ για Όσκαρ και την άλλη για Κάννες. Για κάθε Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ και Ψάχνοντας τον Φόρεστερ, υπάρχει ένα Elephant και ένα Last Days. Με το Sea of Trees έφερε ένα θεωρητικά oσκαρικό δράμα λύτρωσης στο Φεστιβάλ Καννών κι αντί να διαπρέψει με τον συνδυασμό, έχασε και τους δύο στόχους του.