Στο Αγάπη Είναι, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, η Κλερ Μπεργκέρ του Party Girl (Χρυσή Κάμερα στις Κάννες) προσεγγίζει το αναπάντητο ερώτημα του ορισμού της αγάπης, με την περίπτωση ενός ντροπαλού, ηττοπαθούς, υπερευαίσθητου δημόσιου υπαλλήλου, τον οποίο εγκαταλείπει η σύζυγός του, αναγκάζοντάς τον να περιποιηθεί μόνος του τις δυο κόρες τους, στη φάση της δύσκολης εφηβείας τους – η 17χρονη είναι πιο σκληρή και αποφεύγει τη δέσμευση, ενώ η 14χρονη ερωτεύεται μια συμμαθήτριά της.

 

Ενισχύοντας την πλοκή με μια ερασιτεχνική, ημι-ψυχαναλυτική παράσταση στην οποία συμμετέχει ο πατέρας και στην οποία εργάζεται η απόμακρη μητέρα, σίγουρα βοηθά στην κάθαρση, αλλά βαραίνει τη ροή της αφήγησης και τη δυναμική των χαρακτήρων.