Δεν είναι η πρώτη φορά που το σινεμά του τρόμου αγκαλιάζει τη σύγχρονη κουλτούρα των social media, όπως έκανε άλλωστε με κάθε μέσο που κυριαρχούσε στην εποχή του – παλιότερα ήταν το Ιnternet, ακόμη πιο πίσω η τηλεόραση. Είναι φυσιολογικό για ένα σινεμά που προσελκύει, για τους σωστούς και λάθος λόγους, τους νέους, να προσαρμόζεται και να περιλαμβάνει τις καινοτομίες κάθε εποχής. Έτσι, το να εμφανίζεται ένα μεταφυσικό θρίλερ που χρησιμοποιεί ως πεδίο το Facebook δεν αποτελεί μνημείο πρωτοτυπίας, ειδικότερα από τη στιγμή που αυτό το μέσο δεν χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη μιας νέας φόρμας πάνω στην αφήγηση (κάτι που έγινε πετυχημένα στο «Unfriended» του 2014) αλλά ως μέσο, κυριολεκτικά, μετάδοσης πληροφοριών ή συναισθημάτων που χρησιμοποιήθηκαν πολλάκις στο παρελθόν από το σινεμά.

 

Σε αυτό το ασφαλές πεδίο κινείται η ταινία του Σάιμον Βερχόφεν, καθώς χρησιμοποιεί το Facebook ως μετρητή, ώστε να χωρίσει τους ήρωές του σε δημοφιλείς και μοναχικούς, και ως εργαλείο που μέσα από αυτό αναπτύσσεται μια κατάρα από το μακρινό παρελθόν. Το θέμα έχει αρκετό βάθος, καθώς θα μπορούσε να σχολιαστεί ποικιλοτρόπως η σημερινή γενιά του «φαίνεσθαι», όμως προτιμήθηκε η επιδερμική ενασχόληση με αυτό. Αντιθέτως, κυριαρχούν τα σίγουρα χαρτιά, κατάρες, πνεύματα, μαγεία, υπόγεια και σκοτάδια, όλα μαζί στο μπλέντερ, με μοναδικό σκοπό τον στιγμιαίο φόβο. Όλα ξεχνιούνται βγαίνοντας από την αίθουσα, εκτός από την αίσθηση πως τελικά ένα τόσο δημοφιλές μέσο χρησιμοποιήθηκε μάλλον ως μαγνήτης για το κοινό και τίποτε άλλο.