Σε μια χώρα σαν τη δική μας, όπου η οικογενειοκρατία στην πολιτική πρωταγωνιστεί στη σύγχρονη Ιστορία μας, ταινίες σαν αυτή μοιάζουν οικείες, όταν μιλούν για ένα βαρύ επώνυμο των ΗΠΑ που κατά κάποιον τρόπο προδιέγραφε το μέλλον όσων το έφεραν.

 

Το φιλμ με το περίεργο όνομα (Τσαπακούιντικ), από το ομώνυμο μέρος όπου έγινε το δυστύχημα, αφηγείται το παρασκήνιο όσων ακολούθησαν από τη στιγμή που το αυτοκίνητο του γερουσιαστή Τεντ Κένεντι ανατράπηκε, έπεσε στη θάλασσα και οδήγησε στον θάνατο της Μαίρη Τζο Κοπένκι, στενής συνεργάτιδος του αδερφού του Ρόμπερτ Κένεντι, που είχε δολοφονηθεί έναν χρόνο νωρίτερα.

 

Ο Τζέισον Κλαρκ παίζει με χαρακτηριστική ευκολία έναν μπερδεμένο άνθρωπο, γόνο πανίσχυρης οικογένειας που μετρούσε ήδη δύο θύματα, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον και τον γερουσιαστή (και πιθανά επόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ) Ρόμπερτ.

 

Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει το ατύχημα, αλλά κυρίως η εντελώς ατζαμίδικη διαχείρισή του από τον ίδιο φανερώνουν έναν χαρακτήρα που υποσυνείδητα προσπαθεί να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις που του φόρτωσε το όνομά του

 

Ο Τεντ Κένεντι ανεβαίνει στα πολιτικά κλιμάκια, προσπαθώντας να καταλάβει μέσα του αν αποτελεί μια λύση ανάγκης, αν είναι δηλαδή η τελευταία λύση της οικογένειάς του για να διατηρηθεί στα κέντρα αποφάσεων της χώρας ή αν, τελικά, τα καταφέρνει με την αξία του.

 

Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει το ατύχημα, αλλά κυρίως η εντελώς ατζαμίδικη διαχείρισή του από τον ίδιο φανερώνουν έναν χαρακτήρα που υποσυνείδητα προσπαθεί να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις που του φόρτωσε το όνομά του, είτε γιατί φοβάται πως θα καταλήξει κι αυτός σε ένα φέρετρο τυλιγμένο με την αστερόεσσα είτε γιατί βρίσκει αφορμή να κάνει επιτέλους την επανάστασή του.

 

Εκείνη η τρελή εβδομάδα, οπότε κάνει και τα ιστορικά πρώτα του βήματα ο Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη, μετατρέπεται τελικά σε ένα μικρό ψέμα για τον ίδιο κι ένα μεγάλο βήμα για την καριέρα του, όταν όνειρα, τύψεις, φιλοδοξίες και αριβισμός γίνονται ένα και αλλάζουν τον αφελή Τεντ σε αυτό που ο πατέρας του θα ονομάτιζε σπουδαίο άνδρα.

 

Δοσμένο με χιούμορ αλλά και σεβασμό στην οικογένεια, με τη συχνή αναφορά της «κατάρας των Κένεντι», το φιλμ του Κιούραν είναι κυνικό και σατιρικό ταυτόχρονα, αντιπαραθέτοντας σπαρταριστά περιστατικά με πράξεις δουλοπρέπειας το αμερικανικού κοινού προς έναν ένοχο που μετατρέπεται εύκολα σε θύμα, χάρη στο όνομά του.