Οι γυναίκες Καλάσα είναι δυνατές, αξιαγάπητες και παραδόξως ελεύθερες. Η Σαμίμ είναι η πρώτη κοπέλα που κατάφερε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Το όνειρό της είναι να δουλέψει με τον Αθανάσιο Λερούνη, πρόεδρο της ΜΚΟ «Έλληνες Εθελοντές» που οργανώνει αναπτυξιακά κι εκπαιδευτικά έργα στην περιοχή, και να βοηθήσει τη φυλή της όσο μπορεί. Ξαφνικά, οι Ταλιμπάν απαγάγουν τον Λερούνη. Η απαγωγή του γεμίζει φόβο κι ανασφάλεια τους Καλάσα. Όλα αλλάζουν. Πώς θα το αντιμετωπίσουν οι γυναίκες του Hindu Kush; Τι θα γίνει με τη Σαμίμ και τα όνειρά της;

Η σκηνοθέτις του Καντίρ ξεκινάει με μια καταγραφή που μοιάζει με εθνολογικό ντοκιμαντέρ και που ταυτόχρονα έχει ελληνικό ενδιαφέρον (η καταγωγή της φυλής απ’ τον Μέγα Αλέξανδρο και ο Θανάσης Λερούνης) και ιδιαιτερότητα (φεμινιστικά στοιχεία στην καρδιά μιας έντονης μυθολογικο-θρησκευτικής παράδοσης) και στην πορεία τής προκύπτει ίντριγκα και δράμα: η απαγωγή αποτελεί μέρος της ταινίας και, χωρίς να παρακάμπτει από τον αρχικό σκοπό, προσδίδει περιεχόμενο κι επαφή με την πραγματικότητα. Το κοινωνικό γίνεται πολιτικό και επικυρώνεται η επιλογή της Παπαθανασίου ν’ ασχοληθεί μ’ έναν τόσο μακρινό πολιτισμό, που τελικά δεν είναι τόσο αποκομμένος απ’ τη ροή των γεγονότων.