Η ανάλγητη Μάργκαρετ Θάτσερ κατάφερε να εξοργίσει τους μη έχοντες με την επιμονή της να ταράξει τα νερά του συντηρητικού κόμματος και ν’ αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή της Βρετανίας. Όντως, η οικονομία ορθοπόδησε, τις εντυπώσεις στα Φόκλαντ τις κέρδισε (μαζί με τον πόλεμο), αλλά κανείς δεν κατάλαβε πώς η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Δύσης και μάνα η ίδια μπόρεσε να λάβει τόσο σκληρές αποφάσεις, να παρακολουθεί ανθρώπους να πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της θητείας σε απεργίες πείνας και βομβιστικές επιθέσεις και να μην κουνήσει βλέφαρο. Εκτός από την πιτσικαριστή φωνή, το κακομοιρίστικο βλέμμα με το γυρτό κεφάλι, τα φορέματα, την τσαντούλα και το μαλλί κουνουπίδι, η Μέριλ Στριπ συλλαμβάνει πολλά παραπάνω στη Σιδηρά Κυρία: περνάει, χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο θεατής, με φοβερή ευκολία από τη σχεδόν υστερική φιλοδοξία της Θάτσερ για τον θώκο του κόμματος και της χώρας σε μια γυναίκα με τύψεις και τρυφερότητα, μια πρώην πρωθυπουργό και σύζυγο, πελαγωμένη στα πρώτα και θολά στάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ, η οποία καλείται να πενθήσει τον τρελο-Ντένις που την αγαπούσε, τη στήριζε και τη διασκέδαζε, αλλά και να συμβιβαστεί με τη μοναξιά του γήρατος. Επίσης, αποδίδει έξοχα το οξύμωρο της βρετανικής μετριοφροσύνης με την επίδραση του αμερικανικού νεοφιλελευθερισμού - δεν είναι ποτέ κόλακας ή ψευτο-ταπεινή, όπως ο ντικενσιανός Ουράια Χιπ, αλλά ένα άτομο με πάθος και πίστη για την εξουσία, που παλεύει με το θηλυκό της DNA. Από την άλλη, η σκηνοθέτης Φίλιντα Λόιντ (του Mamma Mia) καλύπτει άτσαλα κι επιδερμικά τα πολιτικά γεγονότα της εποχής, έχοντας το μειονέκτημα του μεγάλου χρονικού εύρους του έργου και της έλλειψης πείρας. Για παράδειγμα, η Βασίλισσα του Στίβεν Φρίαρς, στη φανταστική σκηνή της συνάντησης της Ελισάβετ με το ελάφι στα βουνά έξω από το Μπαλμόραλ, και λίγο πριν ο κυνηγός το σκοτώσει, δείχνει πώς ένας σκηνοθέτης χειρίζεται το πρόσωπο, τον χώρο, το συναίσθημα και την ιστορία. Στη Σιδηρά Κυρία όλες οι καλές στιγμές έρχονται από κοντινά πλάνα της Στριπ: στον γιατρό, στο υπουργικό συμβούλιο και στο ήσυχο φινάλε, στο σπίτι της. Μόνη της σηκώνει το βάρος μιας θρυλικής γυναίκας και μετατρέπει τη μίμηση σε ερμηνεία με στοχασμό. Είναι πολύ κοντά στο τρίτο της  Όσκαρ, με πιθανές αντιπάλους την Γκλεν Κλόουζ, τη Βαϊόλα Ντέιβις, τη Μισέλ Γουίλιαμς και τη Ρούνι Μάρα.